Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: ''Αυτός είναι ο αληθινός Θεός''

  ''Ο Κύριος,ο Θεός σου,είναι ένας Κύριος (Δευτ. 6:4),που αναγνωρίζεται ως Πατέρας,Υιός και Άγιο Πνεύμα.Ο Πατέρας είναι αγέννητος.Ο Υιός έχει γεννηθεί από τον Πατέρα ανάρχως,αχρόνως και απαθώς,ως Λόγος,και έχει ονομαστεί Χριστός,επειδή έχρισε από τον εαυτό Του την ανθρώπινη φύση που πήρε από μας.Το Άγιο Πνεύμα προέρχεται από τον Πατέρα,όχι όμως με γέννηση,αλλά με εκπόρευση.Αυτός είναι ο μόνος Θεός,Αυτός είναι ο αληθινός Θεός,ο ένας Κύριος σε τρεις υποστάσεις,που δεν διαιρείται ως προς τη φύση,τη βουλή,τη δόξα,τη δύναμη,την ενέργεια και όλα τα γνωρίσματα της θεότητος.

  Αυτόν,τον ένα Τριαδικό Θεό,μόνο θ'αγαπήσεις και Αυτόν μόνο θα λατρέψεις μ'όλη τη διάνοιά σου και μ'όλη την καρδιά σου και μ'όλη την δύναμή σου.Και θα είναι τα λόγια Του και τα προστάγματά Του μέσα στην καρδιά σου,για να πράττεις και να τα μελετάς και να τα λες όταν κάθεσαι,όταν βαδίζεις,όταν βρίσκεται στο κρεβάτι,όταν σηκώνεσαι.Να θυμάσαι αδιάκοπα τον Κύριο,το Θεό σου.Αυτόν μονάχα να φοβάσαι.Μήτ'Εκείνον μήτε τις εντολές του να λησμονήσεις.Έτσι θα σου δώσει δύναμη να κάνεις το θέλημά Του.Γιατί δεν ζητάει από σένα τίποτ'άλλο,παρά να Του είσαι αφοσιωμένος και να Τον αγαπάς και να βαδίζεις στους δρόμους όλων των εντολών Του.Αυτός είναι το καύχημά σου και Αυτός είναι ο Θεός σου.''

(''Δεκάλογος της κατά Χριστόν νομοθεσίας'' - ''Φωνή των Πατέρων'',Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπού)

Κυριακή Δ' Νηστειών

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ (9:17-31)

  ''Και ένας από το πλήθος απεκρίθη,''Διδάσκαλε,σου έφερα τον υιόν μου,που έχει πνεύμα άλαλον.Όπου τον πιάση,τον ρίχνει κάτω και αφρίζει και τρίζει τα δόντια και γίνεται ξερός.Και είπα εις τους μαθητάς σου να το βγάλουν αλλά δεν μπόρεσαν''.Αυτός δε απεκρίθη,''Ω γενεά άπιστη,έως πότε θα είμαι μαζί σας,έως πότε θα σας ανέχομαι;Φέρετε τον σ'εμέ''.Και του τον έφεραν.Και μόλις το πνεύμα τον είδε,αμέσως τον συνετάραξε και έπεσε εις την γην και εκυλιότανε και άφριζε.Και ερώτησε τον πατέρα του,''Πόσος καιρός είναι από τότε που συνέβη αυτό;''.Αυτός δε είπε,''Από παιδικής ηλικίας.Πολλές φορές και στην φωτιά τον έρριξε και στα νερά,δια να τον εξολοθρεύση.Αλλ'αν μπορής να κάνης τίποτε βοήθησέ μας,σπλαγχνίσου μας''.Ο δε Ιησούς του είπε,''Εάν μπορής να πιστέψης,όλα είναι δυνατά εις εκείνον που πιστεύει.''Τότε εφώναξε αμέσως ο πατέρας του παιδιού και με δάκρυα είπε,''Πιστεύω,Κύριε,βοήθησε την απιστίαν μου''.Όταν δε ο Ιησούς είδε ότι μαζεύεται κόσμος,επέπληξε το πνεύμα το ακάθαρτον και του είπε,''Το άλαλον και κωφόν πνεύμα,εγώ σε διατάσσω,έβγα από αυτόν και να μη μπής ποτέ πλέον μέσα του''.Αυτό,αφού εφώναξε και τον εσπάραξε δυνατά,εβγήκε,το δε παιδί έγινε σαν νεκρός,ώστε πολλοί να λέγουν ότι πέθανε.Αλλ'ο Ιησούς τον έπιασε από το χέρι,τον εσήκωσε και εστάθηκε όρθιος.Και όταν ο Ιησούς εμπήκε στο σπίτι,τον ερώτησαν οι μαθηταί του ιδιαιτέρως,''Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το βγάλωμε;''.Και αυτός τους είπε,''Το γένος αυτό δεν είναι δυνατόν να βγη με κανένα άλλο μέσον παρά με προσευχήν και νηστείαν.

   Και όταν έφυγαν από εκεί,επερνούσαν δια της Γαλιλαίας και ο Ιησούς δεν ήθελε να μάθη κανείς τίποτε,διότι εδίδασκε τους μαθητάς του και τους έλεγε ότι ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθή εις τα χέρια ανθρώπων και θα τον θανατώσουν και αφού θανατωθή,την τρίτην ημέραν θα αναστηθή.''

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφει:

   Η νηστεία είναι  βια φύσεως και περιτομή των ηδονών του λάρυγγος,εκτομή της σαρκικής πυρώσεως,εκκοπή των πονηρών λογισμών,απελευθέρωσις από μολυσμούς ονείρων,καθαρότης προσευχής,φωτισμός της ψυχής,διαφύλαξις του νου,διάλυσις της πωρώσεως,θύρα της κατανύξεως,ταπεινός στεναγμός,χαρούμενη συντριβή,σταμάτητμα της πολυλογίας,αφορμή ησυχίας,φρουρός της υπακοής,ελαφρότης του ύπνου,υγεία του σώματος,πρόξενος της απαθείας,άφεσις των αμαρτημάτων,θύρα και απόλαυσις του παραδείσου.

   Ας βάλωμε στον κατάλογο της δεήσεως μας την ειλικρινή ευχαριστία.Στην δεύτερη σειρά,την εξομολόγησι των αμαρτιών μας και την συντριβή της ψυχής μας με συναίσθησι.Και εν συνεχεία ας αναφέρωμε τα αιτήματά μας προς τον Παμβασιλέα.Ο τρόπος αυτός της προσευχής είναι άριστος,όπως απεκαλύφθη σε κάποιον από τους αδελφούς από Άγγελον του Κυρίου.

   «Ο Θεός - λέγει η Γραφή - δίνει προσευχή καθαρή σ'εκείνον που προσεύχεται,έστω και ρυπαρά,αλλά χωρίς να υπολογίζη κόπο και πόνο».

   Η πίστις έδωσε φτερά στην προσευχή.Χωρίς αυτήν η προσευχή δεν μπορεί να πετάξη στον ουρανό.

   Δείξε όλη την ανδρεία σου και την προθυμία σου (όταν προσεύχεσαι),και θα έχης τον ίδιον τον Θεόν διδάσκαλο της προσευχής σου.

Ο Γεώργιος Πατρώνος τονίζει:

   Ο πατέρας του άρρωστου παιδιού προσέρχεται ελεύθερα και εκζητά το έλεος του Κυρίου,παρά τη δική του ανεπάρκεια και τις προσωπικές του αμφιβολίες.Ο ίδιος βρίσκεται σε πνευματικό αδιέξοδο,ο γιος του δαιμονοκρατείται και ασθενεί,και για τους δύο υπάρχει η βεβαιότητα της απιστίας ή της ολιγοπιστίας τους.Παρατάυτα προσέρχονται.Και αυτό είναι το πρώτο μεγάλο βήμα.Ανάγκη να προσέρχεται κανείς είτε πιστεύει είτε δεν πιστεύει.Ο Χριστός δεν έχει απαίτηση απ'αυτόν ούτε για προσευχή ούτε για νηστεία.Δεν έχει απαιτήσεις πνευματικής ζωής από έναν που πάσχει,και υποφέρει,που ολιγοπιστεί ή που είναι άπιστος και άθεος.Αυτός τελικά είναι ο κόσμος.Προς αυτόν τον κόσμο κατέρχεται ο Χριστός να κάνει το θαύμα.

Η Ώρα της Κτίσης του Θεού

Εν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν

   Η σημερινή ημέρα είναι ''σημαδεμένη'' από μια παγκόσμια οικολογική πρωτοβουλία.Η ''Ώρα της Γης'' είναι ένα διεθνές κίνημα οικολογικού σκοπού με μια πολύ απλή παρότρυνση:ο κάθε άνθρωπος που θέλει και μπορεί,να κλείσει όλα τα φώτα του σπιτιού του από τις 20.30 (ώρα Ελλάδος) μέχρι και τις 21.30.Η φιλοσοφία πίσω από αυτή την κίνηση είναι πως πέρα από τα οφέλη που θα αποκομίσει έστω και για λίγο ο πλανήτης από την εξοικονόμηση διοξειδίου του άνθρακα,οι άνθρωποι θα μπορέσουν να κάνουν ένα πρώτο βήμα στην καλλιέργεια οικολογικής συνείδησης για την προστασία της Γης.Καλό είναι παράλληλα να θυμόμαστε πως μπορεί για εμάς τους ανθρώπους μονάχα μια ώρα να είναι αφιερωμένη στη Γη (και ίσως και λιγότερη για τους συνανθρώπους μας),για τον Θεό όμως κάθε ώρα από την αρχή του χρόνου μέχρι και τώρα είναι δοσμένη στην Γη και σ'όλους τους ανθρώπους.Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να Τον ακολουθήσουμε και για τη Γη και για τους συνανθρώπους μας Τα υπόλοιπα τα λένε οι Πατέρες μας;

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

   Η δημιουργική αρχή είναι μία,ο Πατήρ και ο Υιός και το άγιον Πνεύμα.Όταν λοιπόν λέγωμεν εκ του Θεού τα εκ του μη όντος παραχθέντα,την αγαθότητα δια της οποίας έλαβον ύπαρξιν,και την εγγενή χάριν δια της οποίας μετέσχον καταλλήλως της ευζωΐας και την επιγενομένην ύστερα χάριν δια της οποίας τα διαπεσόντα επανήλθον εις την ευζωΐαν,όταν αυτά και τα παρόμοια λέγωμεν,δεχόμεθα αρχήν και πηγήν και αίτιον και τον Υιόν εν αγίω Πνεύματι,όχι διάφορον,άπαγε,αλλά την ιδίαν,καθ'όσον δι'αυτού εν αγίω Πνεύματι ο Πατήρ προάγει και επαναφέρει και σνέχει καλώς τα πάντα.

Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

   Επειδή λοιπόν ο αγαθός κα υπεράγαθος Θεός δεν αρκέστηκε στη θεωρία του εαυτού του,αλλά από υπερβολική αγαθότητα ευδόκησε να δημιουργηθούν όντα που θα ευεργετούνται και θα μετέχουν στην αγαθότητα του,από το μη ον παράγει και δημιουργεί στο είναι τα σύμπαντα,αόρατα και ορατά,και τον άνθρωπο που αποτελείται από το ορατό και το αόρατο στοιχείο.Σκέφτεται και κτίζει,και η σκέψη πραγματώνεται σε έργο που εκπληρώνεται με τον Λόγο και τελειώνεται με το πνεύμα.

Άγιος Γέροντας Πορφύριος

   Να χαίρεσθε όσα μας περιβάλλουν.Όλα μας διδάσκουν και μας οδηγούν στον Θεό.Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού.Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός.Είναι οι μικρές αγάπες,μέσα απ'τις οποίες φθάνομε στην μεγάλη Αγάπη,τον Χριστό.Τα λουλούδια,για παραδείγμα,έχουν τη χάρη τους,μας διδάσκουν με το άρωμα τους,με το μεγαλείο τους.Μας μιλούν για την αγάπη του Θεού.Σκορπούν το άρωμα τους την ομορφιά τους,την ομορφιά τους σε αμαρτωλούς και δικαίους.

   Να ζείτε μέσα σε όλα,στη φύση,στα πάντα.Η φύση είναι το μυστικό Ευαγγέλιο.Όταν,όμως,δεν έχει κανείς εσωτερική χάρι,δεν τον ωφελεί η φύση.Η φύση μας ξυπνάει,αλλά δεν μπορεί να μας πάει στο παράδεισο.

   Αυτά όλα που αφορούν τη φύση πολύ μας βοηθάνε στην πνευματική μας ζωή,όταν είναι με την χάρι του Θεού.Εγώ όταν νιώθω την αρμονία της φύσεως,όλο κλαίω.Γιατί να βαρεθούμε την ζωή;Να τη ζήσομε με το Πνεύμα του Θεού,το Πνεύμα της αληθείας.

   Για να γίνει κανείς χριστιανός,πρέπει να έχει ποιητική ψυχή,πρέπει να γίνε ποιητής.«Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει.

Παρατηρήστε τα κρίνα πως αυξάνουν·δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν·και όμως σας λέγω,ότι ούτε ο Σολομών με όλην την μεγαλοπρέπειάν του δεν ήταν ντυμένος όπως ένα απ'αυτά.     

   (Κατά Λουκάν 12:27)

Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός: ''Για τον Διάβολο και τους δαίμονες''

 ''Απ'αυτές τις αγγελικές δυνάμεις ο αρχηγός της τάξεως,που βρίσκεται κοντά στη γη,και αυτός που πήρε από τον Θεό την εξουσία να φρουρεί τη γη,που δεν δημιουργήθηκε κακός κατά φύση,αλλά αγαθός και για το αγαθό και χωρίς να έχει πάρει μέσα του από τον δημιουργό ούτε ίχνος κακίας,επειδή δεν μπόρεσε να βαστάξει τον φωτισμό και την τιμή,που του δώρισε ο δημιουργός,με αυτεξούσια  προαίρεση αλλοιώθηκε από την κατά φύση κατάσταση στην παρά φύση και ύψωσε τον εαυτό του εναντίον του Θεού,που τον δημιούργησε,θέλοντας να επαναστατήσει κατ'αυτού και πρώτος,αφού απομακρύνθηκε από το αγαθό,βρέθηκε στο κακό,γιατί τίποτε άλλο δεν είναι το κακό παρά στέρηση του αγαθού,όπως και το σκότος είναι στέρηση του φωτός.Το αγαθό είναι φως νοητό,όπως και το κακό είναι σκότος νοητό.Ενώ λοιπόν κτίσθηκε από τον δημιουργό ως φως και έγινε αγαθός -«Και γαρ είδεν ο Θεός πάντα,όσα εποίησε,και ιδού καλά λίαν»- με αυτεξούσιο θέλημα έγινε σκότος.Μαζί του επίσης αποσπάσθηκε και τον ακολούθησε και έπεσε άπειρο πλήθος από τους αγγέλους,που ήταν ταγμένοι υπο την εξουσίαν του.Επειδή λοιπόν οι δαίμονες έχουν την ίδια φύση με τους αγγέλους,έχουν γίνει κακοί,στρέφοντας την προαίρεση εκούσια από το αγαθό προς το κακό.

  Αλλά δεν έχουν καμιά εξουσία εναντίον κανενός ούτε καμιά δύναμη,εκτός αν τους επιτραπεί από τον Θεό,κατά το σχέδιο της οικονομίας -όπως στην περίπτωση του Ιώβ λόγου χάρη- σύμφωνα με όσα έχουν γραφτεί στο Ευαγγέλιο για το επεισόδιο των χοίρων.Και όταν γίνει η παραχώρηση του Θεού,τότε έχουν δύναμη και μεταβάλλονται και μετασχηματίζονται,σε όποιο θέλουν σχήμα κατά φαντασία.

  Και τα μέλλοντα ούτε οι άγγελοι ούτε οι δαίμονες τα γνωρίζουν,εντούτοις τα προλέγουν,οι άγγελο, όταν ο Θεός τα αποκαλύπτει σ'αυτούς και τους δίνει την εντολή να προλέγουν,γι'αυτό όσα λένε,γίνονται.Προλέγουν όμως και οι δαίμονες,πότε βλέποντες αυτά που γίνονται μακριά,πότε στοχαζόμενοι,γι'αυτό και πολλές φορές λένε ψέματα,δενπρέπει λοιπόν να πιστεύουμε σ'αυτούς,και αν ακόμη αληθεύουν πολλές φορές,με τον τρόπο που έχουμε πει.Επίσης γνωρίζουν και τις Γραφές.

  Κάθε κακία λοιπόν επινοήθηκε απ'αυτούς,όπως και τα ακάθαρτα πάθη.Και τους δόθηκε η παραχώρηση να προσβάλλουν τον άνθρωπο,δεν μπορούν όμως να εξαναγκάσουν κανέναν,σε μας υπάρχει η δυνατότητα να δεχτούμε ή να μη δεχτούμε την προσβολή.Γι'αυτό για τον Διάβολο και τους δαίμονες,έχει ετοιμαστεί η φωτιά η άσβεστη,η κόλαση η αιώνια,και για όσους τον ακολουθούν.

  Είναι ανάγκη να ξέρουμε ότι,αυτό που είναι για τους ανθρώπους ο θάνατος,για τους αγγέλους είναι η έκπτωση,γιατί μετά την έκπτωση δεν υπάρχει γι'αυτούς μετάνοια,όπως ούτε για τους ανθρώπους μετά τον θάνατο.''

Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας: ''Ω θησαυρέ ψυχής αγνής, που με τα λίγα λόγια της σκόρπισε σε μας τέτοια αφθονία αγαθών''

  «Ιδού η δούλη Κυρίου, είπε, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». 

    Αυτά είπε κι αμέσως όλα πραγματοποιήθηκαν. «Και ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Έτσι, μόλις η Παρθένος έδωσε την απάντησή της στο Θεό, δέχεται αμέσως από αυτόν το Πνεύμα, που δημιουργεί την ομόθεη εκείνη σάρκα. Ήταν λοιπόν η φωνή της "φωνή δυνάμεως", όπως είπε ο Δαυΐδ. Και πλάθεται έτσι με λόγο μητρικό ο του Πατρός Λόγος. Και κτίζεται με την φωνή του κτίσματος ο Δημιουργός. Κι όπως, μόλις είπε ο Θεός «γενηθήτω φως», έγινε αμέσως φως, έτσι αμέσως με τη φωνή της Παρθένου το αληθινό ανέτειλε Φώς κι ενώθηκε με την ανθρώπινη σάρκα και κυοφορήθηκε αυτός που φωτίζει «πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Ω φωνή ιερή! Ω λόγια που κατορθώσατε τέτοιο μεγαλείο! Ω γλώσσα ευλογημένη, που ανακάλεσες μεμιάς από την εξορία ολόκληρη την οικουμένη! Ω θησαυρέ ψυχής αγνής, που με τα λίγα λόγια της σκόρπισε σε μας τέτοια αφθονία αγαθών! Γιατί αυτά τα λόγια μετέτρεψαν τη γη σε ουρανό κι άδειασαν τον Άδη ελευθερώνοντας τους φυλακισμένους. Εκαμαν να κατοικηθή από ανθρώπους ο ουρανός και φέρνοντας τόσο κοντά τους Αγγέλους στους ανθρώπους συνέπλεξαν το ουράνιο και το ανθρώπινο γένος σ' ένα μοναδικό χορό γύρω από αυτόν που είναι ταυτόχρονα και τα δυο, αυτόν που, όντας Θεός, έγινε άνθρωπος.

   Γι' αυτά Σου τα λόγια ποια ευχαριστία θα ήταν άξια να Σου προσφερθή από μας; Πώς να σε προσφωνήσουμε Εσένα, που δεν υπάρχει τίποτε αντάξιό σου ανάμεσα στους ανθρώπους; Γιατί τα δικά μας τα λόγια είναι γήινα, ενώ Σύ ξεπέρασες όλου του κόσμου τις κορυφές. Αν λοιπόν χρειάζεται να Σου προσφερθούν τιμητικοί λόγοι, αυτό νομίζω πως πρέπει να είναι έργο Αγγέλων, νου χερουβικου, πύρινης γλώσσας. Γι'αυτό κι εμείς, αφου θυμηθήκαμε όσο μπορούσαμε τα κατορθώματά Σου και υμνήσαμε κατά τη δύναμή μας Εσένα, την ίδια μας τη σωτηρία, ζητούμε τώρα να βρούμε αγγελική φωνή. Kαι καταλήγουμε στην προσφώνηση του Γαβριήλ, τιμώντας έτσι και την ίδια μας την ομιλία: «χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου»!

   Αλλά δώσε, Παρθένε, όχι μόνο να μιλάμε για όσα φέρνουν τιμή και δόξα σ' Αυτόν και σ' Εσένα που τον εγέννησες, αλλά και να τα εφαρμόζουμε. Προετοίμασέ μας δηλαδή να γίνουμε κι εμείς οικητήρια δικά Του γιατί σ' Αυτόν αρμόζει η δόξα εις τους αιώνες. Αμήν. 

(Νικολάου Καβάσιλα ''Η Θεομήτωρ'',Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας)

Δημοσίευση από Μυριόβιβλος (εξερευνήστε την για να βρείτε πολλούς θησαυρούς που αξίζει να τους βάλετε στην καρδιά σας)

Ιστορίες του Γεροντικού #7

  Επισκέφθηκαν κάποτε Γέροντες τον αββά Αντώνιο,μαζί τους ήταν και ο αββάς Ιωσήφ.Θέλοντας ο Γέροντας να τους δοκιμάσει,τους είπε ένα ρητό από την αγία Γραφή και άρχισε από τους νεώτερους να τους ρωτάει ποιο είναι το νόημα τους.

  Ο καθένας έλεγε όπως το καταλάβαινε,και ο Γέροντας του απαντούσε:«Δεν το βρήκες».Τελευταίο απ'όλους ρώτησε τον αββά Ιωσήφ:«Εσύ τι νομίζεις ότι σημαίνει ο λόγος αυτός;» «Δεν γνωρίζω» απάντησε εκείνος.Λέει τότε ο αββάς Αντώνιος:«Οπωσδήποτε ο αββάς Ιωσήφ βρήκε τον δρόμο,γιατί είπε:δεν γνωρίζω».

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: Η σωτηριώδης λύπη

  ''Όταν περιπίπτουμε σε αμαρτίες,να κατηγορούμε τους εαυτούς μας και κανέναν άλλο.Άλλωστε ούτε τον Αδάμ,όταν αθέτησε την εντολή,δεν τον ωφέλησε η μετάθεση της αιτίας προς την Εύα ούτε αυτή πάλι η μετάθεση προς τον αρχέκακο όφι.

  Γιατί εμείς,αφού έχουμε γίνει απ'τον Θεό αυτεξούσιοι και λάβαμε μέσα μας το ηγεμονικό της ψυχής ως εξουσιαστική δύναμη κατά των παθών,δεν έχουμε κανένα να μας κυριαρχεί και να μας βιάζει.

  Αυτό λοιπόν είναι η κατά Θεόν σωτηριώδης λύπη,το να κατηγορούμε τους εαυτούς μας και όχι κανένα άλλο,για όσα πλημμελλήματα διαπράττουμε,και να λυπούμαστε εναντίον των εαυτών μας και να εξιλεώνουμε τον Θεό δι'εξομολογήσεως των αμαρτημάτων μας και της λυπηράς γι'αυτά κατανύξεως.

  Αυτή την αυτομεμψία και κατάνυξη εγκαινίασε πρώτος ο παλαιός εκείνος Λάμεχ που εξομολογήθηκε παρρησία την αμαρτία,έκρινε ο ίδιος τον εαυτό του και τον καταδίκασε παραπάνω από τον Κάϊν [γιατί,λέγει,«ο Κάϊν έλαβε εκδίκηση επτά φορές και ο Λάμεχ εβδομήντα επτά» (Γεν. 4:24)] και αφού έτσι πένθησε τον εαυτό του ως ένοχο με την επώδυνη εναντίον εαυτού κατάνυξη,διέφυγε την απ'τον Θεό καταδίκη,όπως είπε και ο προφήτης ύστερα,«λέγε εσύ πρώτος τις αμαρτίες σου,για να δικαιωθείς» (Ησ. 43:26).Τούτο λέγει αργότερα και ο Απόστολος,«γιατί αν κρίναμε εμείς τους εαυτούς μας,δεν θα κρινόμαστε» (Α' Κορ. 11:31).''

Ρόδο μας αμάραντο

Ποιόν Σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον; Τι δε ονομάσω Σε; Απορώ και εξίσταμαι διό, ως προσετάγην, βοώ Σοι: Χαίρε, η Κεχαριτωμένη

Χαίρε η καιομένη και χαίρε η Χλωρή

Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί

Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται

Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία

Χαίρε της ερημίας των νησιών η Αγία

Χαίρε  η Ονειροτόκος, χαίρε η Πελαγινή

Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη

Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο

Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα

Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των Κήπων

Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου

Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή

Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική.

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε

Ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου

Ε' Οικουμενική Σύνοδος,Κωνσταντινούπολη,553 μ.Χ.

6ος Αναθεματισμός

(=δηλαδή διαχωρισμός από την κοινωνία της Εκκλησίας εκείνων που απορρίπτουν την διδασκαλία των Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων και όχι κατάρα όπως λανθασμένα πιστεύεται)

''Όποιος καταχρηστικά κι όχι αληθινά αποκαλεί την Θεοτόκο την αγία,ένδοξη αειπάρθενη Μαρία ή κατά αναφορά,ότι δηλαδή απ'αυτήν γεννήθηκε ψιλός άνθρωπος και δεν σαρκώθηκε ο Λόγος του Θεού και συκοφαντεί την αγία σύνοδο της Χαλκηδόνας,επειδή αποκάλεσε Θεοτόκο την Παρθένο,ανατρέποντας την ασεβή επινόηση του Θεοδώρου [Μοψουεστίας].Ή αν κάποιος την ονομάζει ανθρωποτόκο ή Χριστοτόκο,σα να μη είναι Θεός ο Χριστός,αλλά δεν την ομολογεί κυρίως και κατά αλήθεια Θεοτόκο,επειδή από αυτήν σαρκώθηκε τις έσχατες ημέρες ο Θεός Λόγος που είχε προ αιώνων γεννηθεί από τον Πατέρα,και έτσι να ομολογήσει με ευσέβεια ότι αυτή είναι Θεοτόκος σύμφωνα με την αγία σύνοδο στη Χαλκηδόνα,αυτός να είναι αναθεματισμένος.''

Γιατί ο Θεός επέλεξε ειδικά την Παναγία και όχι άλλη γυναίκα;

''Ο Θεός ναι μεν επέλεξε την Υπεραγία Θεοτόκο, αλλά ζήτησε και την συγκατάθεση της πριν, δια μέσω του Αγγέλου που Εκείνος απέστειλε σε αυτήν.
είπε δε Μαριάμ· ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου. και απήλθεν απ΄ αυτής ο άγγελος. (Λουκ. Α’,38) Η Παναγία εδώ θα μπορούσε να πει όχι, δεν μπορώ, δεν δέχομαι, δεν θέλω. Είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει. Οι πατέρες της εκκλησίας μας λένε ότι ακόμα και αν η Παναγία δεν δεχόταν και έδινε άλλη απάντηση στον Γαβριήλ, από αυτή που μας περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς στο σχετικό εδάφιο, το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου, απλά θα ματαιωνόταν για λίγο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και μας δείχνει ότι τίποτε δεν είναι προορισμένο στον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δια μέσου της ελεύθερης του βούλησης και επιλογής, πορεύεται.
Όμως ο Θεός βεβαίως και επέλεξε την Παναγία μας. Και την επέλεξε γνωρίζοντας ότι αυτή η γυναίκα ήταν σε θέση και πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού .

Να ένα ωραίο κείμενο του π. Αθανασίου Γιουσμά:
«Την ωραιότητα της παρθενίας σου…». Ας το θυμηθούμε σε μετάφραση: «Την ομορφιά της παρθενίας Σου και την λαμπρότητα της αγνότητάς Σου, θαυμάζοντας ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κατάπληκτος Σου έλεγε Θεοτόκε: Ποιο εγκώμιο, αλήθεια, μπορώ να Σου προσφέρω που να Σου αξίζει, Παναγία; Και πώς να Σε αποκαλέσω; Απορώ και εκπλήττομαι. Γι’ αυτό, όπως έχω εντολή από το Θεό, Σου απευθύνω τούτον τον απλό και σημαντικό χαιρετισμό: Χαίρε Εσύ που είσαι η Κεχαριτωμένη όλων»! Στους «Οίκους» των Χαιρετισμών της Θεοτόκου πάλι, ο υμνογράφος θεωρεί τον Αρχάγγελο που στάλθηκε από τον ουρανό στη φτωχή και μικρή κόρη της Ναζαρέτ, να Την κοιτά, να Τη θαυμάζει και να Της λέει με την «ασώματη φωνή» του, πολύ δυνατά, «κραυγάζοντας», τα αναρίθμητα «χαίρε». Αλήθεια, τι ήταν αυτό το ιδιαίτερο που κοσμούσε τη Θεοτόκο και προξένησε τόσο θαυμασμό στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, καθώς Την αντίκρισε εκείνη την ημέρα του Ευαγγελισμού; Δεν υπήρξαν πιο πριν άλλες γυναίκες παρθένες ή τόσο αγνές σαν την Κυρία Θεοτόκο; Δεν είχε συναντήσει ο Αρχάγγελος άλλο παρόμοιο πρόσωπο με Εκείνη; Ποια απάντηση θα μπορούσαμε να δώσουμε σε τούτη την ερώτηση και απορία; Είναι αλήθεια πανθομολογούμενη από τους Ιερούς Πατέρες της Εκκλησίας μας, πως καμιά γυναίκα της Παλαιάς Διαθήκης δεν κατάφερε μέσα στους τόσους αιώνες που πέρασαν από την πτώση των Πρωτοπλάστων, να συγκεντρώσει στο πρόσωπό της τόσες πολλές αρετές και μάλιστα από την εφηβική της ηλικία, όπως η Θεοτόκος! Την Παναγία μας δεν Την κοσμούσε μονάχα η παρθενία, αλλά και όλη Της η ζωή ήταν κατά τον Άγιο Φώτιο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως: «Ανωτέρα των ουρανίων νοών»! Ανώτερη από τον αγγελικό κόσμο. Πρόσωπο που δέσποζε ανάμεσα σε όλα τα άλλα δημιουργήματα του Θεού!

Σε ένα του ποίημα ο Μανουήλ, ο επονομαζόμενος Μεγάλος ρήτωρ, σημειώνει: «Άχραντε, οι χορείες των Αγίων αΰλων Αγγέλων, στέκονται εμπρός Σου δουλικά και με δέος Σε ανυμνούν, γιατί Εσύ τους ξεπέρασες στην καθαρότητα»! Η Μητροπάρθενος Μαρία, κατά τον υμνογράφο Άγιο Ιωάννη τον Ευχαΐτων ήταν: «Η καλή και ωραία κόρη», την οποία επέλεξε «ο ωραίος κάλλει Κύριος»! Ήταν κατά τον ίδιο Άγιο: «Ωραία ψυχή και σώματι, ωραίαν και τω νοΐ»! Στην ψυχή και στο σώμα και στο μυαλό ωραία! Γι’ αυτό και έγινε μετά την Αρχαγγελική φωνή και με τη θέληση του Πατέρα Θεού: «Ναός και πύλη και λυχνία, κιβωτός και στάμνα και ράβδος και σκηνή, γη αγία και θεία τράπεζα, γέφυρα και σκάλα, θρόνος και νυφικό παλάτι του Θεού Υιού και Λόγου»! Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ –όπως και κάθε Άγγελος– δεν διέθετε παντογνωσία, αυτή είναι ιδιότητα μόνο του Θεού. Δεν γνώριζε το πλήθος των αρετών της Θεοτόκου πριν Τη συναντήσει, γι’ αυτό κοιτώντας Την «εξίσταται» και απορεί. Απορεί γιατί ήταν «δυσθεώρητη» ακόμα και για τα μάτια των Αγγέλων! Θαυμάζει γιατί Αυτή κατόρθωσε μόνη από όλους τους ανθρώπους να τραυματίσει τους δαίμονες με την απειθαρχία Της σ’ αυτούς! Εκπλήττεται γιατί η Παναγία Μητέρα του Θεού του με την άγια βιωτή Της αποκαλύπτει στους ανθρώπους «των αγγέλων τον βίον» και αποτελεί για τους Αγγέλους το πανθαύμαστο «θαύμα»! Στο «Θεοτοκάριο» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου –ένα λειτουργικό Θεομητορικό βιβλίο– υπάρχουν θησαυρισμένες μπόλικες κι άλλες σχετικές απαντήσεις, που σε όμορφη ποιητική μορφή μαρτυρούν την αναμαρτησία της Κυρίας των Αγγέλων. Αυτό, δηλαδή, που είδε και κατάλαβε και διέγνωσε ο Γαβριήλ κατά τον Ευαγγελισμό.

   Αλήθεια, αν σταλεί σήμερα στη γη μας ο Αρχάγγελος Γαβριήλ τι θα δει, τι θα βρει και τι θα διαπιστώσει; Δεν απαντώ. Η καθημερινότητα η δική μου και των άλλων βοά απαντητικά… Γι’ αυτό σαρακοστιανά, νηστευτικά, όπως οι Νινευΐτες, ας ομολογήσει ο καθένας μας κι όποιος το νιώθει, εκείνο που έψελνε με δάκρυα στην Παναγία ο Στουδίτης μοναχός Θεόκτιστος: «Μονάχος μου εγώ κι απ’ όλους τους χωματένιους ανθρώπους, έχω υπερβεί κάθε είδους ανωμαλία. Έζησα και ζω στην ασωτία. Έγινα ανοητότερος και των άμυαλων κτηνών. Βοήθησέ με Παρθένε, εσύ που είσαι η δόξα των Αγίων Αγγέλων, με τις δικές Σου μεσιτείες». Αμήν!''

Το όμορφο αυτό κείμενο είναι αναδημοσίευση από τις Ορθόδοξες Απαντήσεις (ένα πολύ καλό και προσιτό site με απαντήσεις για καθημερινές ορθόδοξες απορίες)

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ (8:34-9:1)

 ''Και αφού εκάλεσε το πλήθος μαζί με τους μαθητάς του τους είπε,''Εάν κανείς θέλη να με ακολουθήση,ας απαρνηθή τον εαυτόν του και ας σηκώση τον σταυρόν του και ας με ακολουθήση.Διότι όποιος θέλει να σώση την ζωήν του,αυτός θα την χάση,εκείνος δε που θα χάση την ζωήν του εξ αιτίας εμού και του ευαγγελίου,αυτός θα την σώση.Διότι τι θα ωφελήση τον άνθρωπον να κερδίση  τον κόσμον όλον και να ζημιωθή την ψυχήν του;Ή τι αντάλλαγμα είναι δυνατόν να δώση ο άνθρωπος δια την ψυχήν του;Διότι όποιος εντρέπεται δι'εμέ και δια τουςλόγους μου εις την γενεάν αυτήν την μοιχαλίδα και αμαρτωλήν και ο Υιός του ανθρώπου θα αισθανθή ντροπή γι'αυτόν,όταν έλθη με όλην την δόξαν του Πατέρα του μαζί με τους αγίους αγγέλους.

  Και τους έλεγε,''Αλήθεια σας λέγω,ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς,που στέκονται εδώ,οι οποίοι δεν θα γευθούν θάνατον,έως ότου ιδούν την βασιλείαν του Θεού να έρχεται με δύναμιν.''

  Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει:

   Επίσης κάθε πράξη και θαυματουργική ενέργεια του Χριστού είναι πολύ μεγάλη και θεία και θαυμαστή,αλλά το πιο θαυμαστό από όλα είναι ο τίμιος σταυρός του.Με κανένα άλλο μέσο δεν καταργήθηκε ο θάνατος,δεν λύθηκε η αμαρτία του προπάτορος,δεν λαφυραγωγήθηκε ο άδης,δεν δωρίστηκε η ανάσταση,δεν δόθηκε σε μας δύναμη να περιφρονούμε τα παρόντα και τον ίδιο τον θάνατο,δεν κατορθώθηκε η επάνοδος προς την αρχαία μακαριότητα,δεν ανοίχτηκαν οι πύλες του παραδείσου,δεν πήρε η φύσις μας τιμητική θέση δεξιά του Θεού,δεν γίναμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι,παρά μόνο με τον σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.Γιατί όλα αυτά κατορθώθηκαν με τον σταυό.«Όσοι γαρ εβαπτίσθημεν εις Χριστόν»,λέγει ο απόστολος,«εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν».Και όσοι βαπτισθήκαμε στον Χριστό,τον Χριστό φορέσαμε.Και ο Χριστός είναι δύναμη Θεού και σοφία.Να λοιπόν,ο θάνατος του Χριστού,δηλαδή ο σταυρός,μας περιέβαλε με την ενυπόσταση σοφία και δύναμη του Θεού.Δύναμη Θεού είναι ο λόγος,που προέρχεται από τον σταυρό,ή γιατί φανερώθηκε δια μέσου αυτού η δύναμη του Θεού,δηλαδή η νίκη κατά του θανάτου,ή γιατί όπως τα τέσσερα άκρα του σταυρού κρατιούνται και συσφίγγονται με το μεσαίο κέντρο,έτσι ακριβώς με τη δύναμη του Θεού συνέχεται το ύψος και το βάθος,το μήκος και το πλάτος,δηλαδή ολόκληρη η ορατή και αόρατη κτίση.

  Ο Γεώργιος Πατρώνος τονίζει:

   Ο Ιησούς δεν ωραιοποιεί την ιστορική πραγματικότητα και δεν αποκρύπτει τον σκληρό καθημερινό ρεαλισμό της απόρριψης,εξαιτίας του ονόματός του.Πιθανόν έτσι να φοβηθούν και ν'απομακρυνθούν πολλοί.Η ακολουθία και η μαθητεία του Ιησού,όμως,δεν μπορεί να στηριχθεί σε ψευδαισθήσεις.Ο Ιησούς δεν δίνει υποσχέσεις και δεν θωπεύει την ανθρώπινη αδυναμία για πλούτη,αγαθά και δόξα.Ούτε καν περιφρουρεί την πνευματική πορεία και διασφαλίζει την αξία της ψυχής,όπως θα περίμενε ένας θρησκευτικός άνθρωπος.Αντίθετα καλεί σε διακινδύνευση και αυτής ακόμη της ψυχής,«ος δ'αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου».Εδώ υπάρχει μια πρόσκληση,ή όλα ή τίποτα.Το απόλυτο και όχι το σχετικό είναι χαρακτηριστικό της χριστιανικής ζωής.Ο Θεός,κατά την Αποκάλυψη του Ιωάννη,θέλει τους ανθρώπους ή θερμούς ή ψυχρούς,τους χλιαρούς θα τους εμέσει.

   Ο πιστός καλείται στην άρνηση της ανούσιας καθημερινής ζωής για να κερδίσει την όντως ζωή.Όχι μόνο με την έννοια της αιώνιας ζωής,αλλά και της παρούσας.Καλείται ν'απαλλαγεί από την αγχωτική και καταστροφική μέριμνα για την απόκτηση αγαθών.Να υπερβεί τον εαυτό του και τη λογική του κόσμου,που οδηγούν σε πραγματική τυραννία για πλούτο,δύναμη και δόξα.Καλείται ο άνθρωπος σε μια πραγματική ποιότητα ζωής.Με αυτή την έννοια ο Χριστός κάνει χρήση του όρου «ψυχή».Καλεί τον άνθρωπο ν'απωλέσει την «ψυχήν» του,δηλαδή τη βιολογική ζωή του,που έρπεται στα χαμηλά και τετριμμένα.Όποιος αποκτά την όντως ζωή,πρέπει να είναι έτοιμος να θυσιάσει αρκετά πράγματα από την καθημερινή ζωή του παρόντος κόσμου.

   Κι αν είμαστε αδύναμοι και μικροί και δεν μπορούμε να σηκώσουμε τον σταυρό μας,με την άρνηση του εαυτού μας και την απώλεια της ψυχής μας και πάλι δεν θα είμαστε εκτός της αγάπης και της συμπάθειας του Χριστού.Και τούτο γιατί ο Χριστός δοκιμάσθηκε και «πειράσθηκε» όσο κανείς άλλος και όχι μόνο ήρε το σταυρό του,αλλά σταυρώθηκε προς χάριν ημών.Αυτό είναι ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας.Τελικά δεν έχουμε έναν Κύριο με παράλογες απαιτήσεις και διάθεση κριτικής,αλλά συμπαθή και «πεπειρασμένον κατά πάντα».Έναν Κύριο με πλήρη κατανόηση της ανθρώπινης πραγματικότητας.

Προς δόξαν Θεού!

Καλή δύναμη στους αγώνες και καλή Ανάσταση!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: ''Το δυνατό της αδιάλειπτης προσευχής''

  Αυτό κάνε και συ,σφίγγοντας όλες σου τις βιοτικές πράξεις με τις συνεχείς προσευχές,σαν με ξύλινα ζωνάρια,περίφραξε από παντού την ζωή σου.Αν λοιπόν ενεργής έτσι,και αν ακόμη φυσήξουν αμέτρητοι άνεμοι και πειρασμοί και στεναχώριες και κάποιοι αηδείς λογισμοί,και αν συμβή ό,τι δήποτε κακό,δεν θα μπορέση να γκρεμίση το σπίτι εκείνο που είναι στηριγμένο με τόσες πυκνές προσευχές.

  Και πώς είναι δυνατό,λέγεις,κοσμικός άνθρωπος,που είναι προσηλώμενος στο δικαστήριο,κάθε τρεις ώρες της ημέρας να προσεύχεται και να τρέχη στην εκκλησία;Είναι δυνατό και πολύ εύκολο,και αν δεν είναι εύκολο να πας στην εκκλησία,καθώς στέκεσαι εκεί μπροστά στις πόρτες και είσαι προσηλωμένος στο δικαστήριο,είναι δυνατό να προσευχηθής,διότι δε χρειάζεται τόσο φωνή,όσο σκέψι,ούτε έκτασι των χεριών,όσο τεντωμένη ψυχή,ούτε κάποια στάσι,αλλά πίστι,διότι και αυτή η Άννα δεν εισακούσθηκε επειδή έβγαλε δυνατή φωνή,αλλά επειδή φώναξε δυνατά μέσα στην καρδιά της.Διότι λέγει:''Η φωνή της δεν ακουόταν'',αλλά την άκουγε ο Θεός.Το ίδιο έκαναν πολλές φορές και πολλοί άλλοι,και ενώ άρχοντας μέσα φώναζε,απειλούσε,έκαμνε χειρονομίες,μαινόταν,αυτοί στεκόμενοι μπροστά στις κλειστές πόρτες και λέγοντας λόγια προσευχής με το νου τους,όταν μπήκαν μέσα τον μετέβαλαν και τον καταπράϋναν και τον έκαναν ήμερο από άγριος που ήταν,και δεν εμποδίσθηκαν καθόλου από τον τόπο,ούτε από την ώρα,ούτε από την σιωπή για την προσευχή αυτή.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης: ''Δεν κουράζεται η Παναγία μας να ακούει τον πόνο μας''

Άγιον Όρος τη 22 Ιανουαρίου 1990

   Ευλογημένη ψυχή Α.

 Εύχομαι η Παναγία μας να έλθη στο σπίτι σας και να σας χαρίση την χάριν Της.Να ανοίξη την αγίαν Σκέπην Της να σας σκεπάση όλους σας - αμήν.

  Πήρα το πονεμένον γράμμα σας και έρχομαι να σας απαντήσω.Μου γράφης να προσευχηθώ ίνα αποκατασταθής,να ανοίξης και εσύ οικογένεια.

   Δεν είσαι εσύ μόνη σε αυτό το πρόβλημα.Είναι και άλλες κοπέλες με άλλα πάλι προβλήματα μεγαλύτερα.

   Το δικό μου είναι να παρακαλώ τον Θεόν,ίνα γίνη και σε σένα και στις άλλες κοπέλες το θέλημα του Θεού,και όχι του διαβόλου.

   Και ποίον είναι αυτό;Ο Θεός γνωρίζη.
   Βλέπουμε πολλά στον κόσμο να γίνονται.Βλέπουμε δηλαδή,άλλες να παντρεύονται μικρές,και άλλες μεγάλες.Άλλες να αποκτούν πολλά παιδιά,και άλλες ολίγα,άλλες καθόλου.Άλλες να είναι πλούσιες και άλλες πτωχές.

   Τώρα που σου γράφω θυμήθηκα τον πατέρα μου:Ήτο γεωργός.Πηγαίνοντας στο χωράφι συνήντησε μια γριούλα,η οποία όλο έκλαιγε,και της είπε:«Γιαγιά,γιατί κλαις;».

   «Άφησε με,μπαρμπα-Γιάννη.Ο κόσμος διέδωσε ότι το κορίτσι μου είναι αρσενικοθήλυκο και δεν μπορώ να το παντρέψω».

   «Άκουσε,γιαγιά»,της είπε ο πατέρας μου.«Πήγαινε στην εκκλησία και παρακάλεσε την Παναγία να αναλάβη Αυτή το κορίτσι σου».

   Πέρασε ολίγος καιρός,δεν γνωρίζω πόσο,και ήλθε στη Θήβα αυτή η γριούλα και ζητούσε το σπίτι μας.«Που είναι το σπίτι του Γιάννη Παπανικήτα;».«Αυτό είναι»,της είπαν.

   Ήλθε μέσα και μόλις είδε τον πατέρα μου,χαρούμενη του έδωσε ένα καλάθι αυγά,λέγοντάς του:«Μπαρμπα-Γιάννη,πάρε τα αυγά.Έκαμα όπως μου είπες και πάντρεψα το κορίτσι μου».

   Αυτό να κάνετε και εσείς.
   Να παρακαλάτε την Παναγία,ίνα Αυτή αναλάβη το πρόβλημά σας,και πιστεύουμε στην χάριν Της να σας αναπαύση,να αποκατασταθήτε.

   Κτυπήσαμε πολλές φορές την θύραν της Μητρικής Της αγάπης και πιστεύουμε ότι θα μας ακούση.

   Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μη μπορή η χάρις Της να το λύση.

   Εδώ στη γειτονιά μας,στη Χαλκιδική,μια γυναίκα πολύ με παρακαλούσε,ίνα προσευχηθώ να αποκτήση παιδάκι.Της έγραψα όπως τώρα σε σας.

   Είναι τώρα 5-6 ημέρες που έλαβα γράμμα της,και μου αναγγέλλει χαρούμενη πλέον το ευχάριστο γεγονός:«Γέροντα,απέκτησα αγοράκι».

   Στη Θεσσαλονίκη το ίδιο.Ενώ χρόνια,χρόνια δεν μπορούσανε να αποκτήσουν παιδί,τώρα είναι περίπου ένας μήνας,που ήλθε στο σπίτι μου ο άνδρας χαρούμενος και μου είπε πως η γυναίκα του είναι δυο μηνών έγκυος.

   Είναι άπειρα τα θαύματα της Παναγίας μας,όταν την παρακαλάμε με πόνον ψυχής,γιατί και Αυτή γνωρίζη τον πόνον των γονέων Της,όταν ήσαν άτεκνοι.

   Δεν κουράζεται η Παναγία μας να ακούη τον πόνο μας.
   Πόσες και πόσες φορές παρακάλεσα την Παναγία μας για διάφορα προβλήματα μου,και με άκουσε.

   Και ο Γέροντάς μας (εκοιμήθη το 1958) κλαίοντας την παρακαλούσε και την είδε και του είπε:«Γιατί απελπίζεσαι;Έχε την ελπίδα σου σε μένα».

   Σας εύχομαι καλή και γρήγορη επιτυχία - αμήν.

    παπα-Εφραίμ

(''Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης'' - Έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου ''Άγιος Εφραίμ'',Κατουνάκια Αγίου Όρους)

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Ο θρίαμβος της Εκκλησίας

 Πώς λοιπόν θα τον οδηγήσουμε (εννοεί τον άπιστο) στην πίστη,και μάλιστα όταν δεν είναι πνευματικά καλλιεργημένος;Ασφαλώς με το να στηριχθούμε σε αλήθειες,που και εμείς και αυτός παραδεχόμαστε χωρίς καμιάν αντίρρηση και αμφιβολία.

  Σε ποιό λοιπόν σημείο συμφωνούμε μαζί του απόλυτα;Στο ότι ο Χριστός φύτεψε την Εκκλησία.Απ'αυτό θα φανερώσουμε τη δύναμη και θ'αποδείξουμε τη θεότητα του Χριστού.Θα δούμε ότι είναι αδύνατο ν'αποτελεί ανθρώπινο έργο η διάδοση του χριστιανισμού σ'όλη την οικουμένη μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.Και μάλιστα όταν η χριστιανική ηθική προσκαλεί στην ανώτερη ζωή ανθρώπους με κακές συνήθειες,δούλους της αμαρτίας.Και όμως,ο Κύριος κατόρθωσε να ελευθερώσει απ'όλα αυτά όχι μόνο εμάς,μα ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.

  Κι αυτό το κατόρθωσε χωρίς να χρησιμοποιήσει όπλα,χωρίς να ξοδέψει χρήματα,χωρίς να κινητοποιήσει στρατούς,χωρίς να προκαλέσει πολέμους.Το κατόρθωσε ξεκινώντας με δώδεκα μόνο μαθητές,που ήταν άσημοι,αμόρφωτοι,φτωχοί,γυμνοί,άοπλοι...

  Με τέτοιους ανθρώπους κατόρθωσε να πείσει τα έθνη να σκέφτονται σωστά,όχι μόνο για την παρούσα ζωή,αλλά και για την μέλλουσα,Μπόρεσε να καταργήσει προγονικούς νόμους,να ξεριζώσει αρχαίες συνήθειες και να φυτέψει νέες.Μπόρεσε ν'αποσπάσει τον άνθρωπο από τον εύκολο τρόπο ζωής και να τον οδηγήσει στο δύσκολο.Και όλ'αυτά τα κατόρθωσε,ενώ όλοι Τον πολεμούσαν,κι ενώ ο ίδιος είχε υπομείνει εξευτελιστική σταύρωση και ταπεινωτικό θάνατο.

Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός: Αν η υπόσταση του Χριστού είναι κτιστή ή άκτιστη

  Η υπόσταση του Θεού Λόγου πριν από τη σάρκωση ήταν απλή και ασύνθετη και ασώματη και άκτιστη,όταν όμως σαρκώθηκε έγινε και υπόσταση στη σάρκα και σύνθετη από τη θεότητα,που είχε πάντοτε,και από τη σάρκα που προσέλαβε,και φέρνει τα ιδιώματα των δυο φύσεων,γνωριζόμενη σε δυο φύσεις,ώστε η ίδια είναι μια υπόσταση άκτιστη στη θεότητα και κτιστή στην ανθρωπότητα,ορατή και αόρατη.Αλλιώτικα αναγκαζόμαστε ή να χωρίζουμε τον ένα Χριστό λέγοντας δυο τις υποστάσεις ή να αρνούμαστε τη διαφορά των φύσεων και να εισάγουμε τροπή και σύγχυση.

(''Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως'' - Ιωάννου Δαμασκηνού - Εκδόσεις Πουρναράς )

Ποιοι είναι οι Πατέρες της Εκκλησίας;

«Της Οικουμένης διδάσκαλοι»

   Η ορθόδοξη χριστιανική ζωή μας περιστρέφεται γύρω από τους Πατέρες της Εκκλησίας.Πολλές φορές,γράφουμε για εκείνους,δημοσιεύουμε κείμενά τους,αναφερόμαστε σε αυτούς και τους θέτουμε ως οδηγούς της πνευματικής μας πορείας ξεχνώντας ίσως βασικά πράγματα για τους ίδιους.Ποιοι είναι λοιπόν εκείνοι που ονομάζουμε Πατέρες της Εκκλησίας και γιατί τους αποκαλούμε έτσι;

  
 Ο όρος ''πατέρας''

   Η λέξη ''πατήρ'' έλαβε στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας και διαφορετικό νόημα,ανάλογα με την εποχή ή την ιδιότητα του ανθρώπου στον οποίο απευθύνθηκε.Πατέρες στην αρχαία εκκλησία ονομάζονταν οι πνευματικοί οδηγοί και διδάσκαλοι που κατείχαν εξέχουσα θέση στον Χριστιανισμό.Ο Απόστολος Παύλος,για παράδειγμα,στις επιστολές του αναφέρεται στα ''τέκνα'' του,πράγμα που πιστοποιεί πως ο ίδιος και οι υπόλοιποι απόστολοι ήταν Πατέρες.Οι επίσκοποι,παράλληλα,που είχαν την γενική ευθύνη της διδαχής ονομάζονταν και εκείνοι Πατέρες,πολλές φορές μάλιστα με το υποκοριστικό ''πάπας'' που εντέλει επικράτησε και επικρατεί μέχρι σήμερα μονάχα για τον επίσκοπο της Ρώμης.Ύστερα,στον 4ο αιώνα με την έξαρση του αναχωρητισμού,Πατέρες ονομάζονταν και εκείνοι οι ιεροί άνδρες που κατέφυγαν στις ερήμους και στα μοναστήρια,μακριά από την κοσμική ζωή.Εντέλει,με την σταδιακή καθιέρωση της ορθόδοξης δογματικής,ο όρος ''Πατέρας'' αποδιδόταν σε εκείνους που μέσω συγγραμάτων ή συμμετοχής σε μεγάλες συνόδους διατύπωσαν την Ορθόδοξη πίστη και διδασκαλία της Εκκλησίας.

  Ορισμός

   Πέρα από τον συνοδικό χαρακτήρα του όρου,Πατέρες της Εκκλησίας είναι εκείνοι που στα κείμενά τους απαντάται η μαρτυρία της Ορθοδοξίας και η αυθεντία τους είναι ικανή να στηρίξει την ορθή πίστη σε κάθε φάση της.Έτσι,ο κάθε ιερός συγγραφέας που εμφανίζεται ευφήμως σε σελίδες μεταγενέστερων από εκείνον κειμένων για να δώσει μαρτυρία,είναι Πατέρας ενώ,αντίστοιχα,ο ιερός συγγραφέας που πληρεί τους ίδιους όρους και τον ίδιο σκοπό αλλά εμφανίζεται με ιδιαίτερη συχνότητα και έμφαση σε σελίδες μεταγενέστερων κειμένων (και ιδιαίτερα μεγάλων συνόδων) είναι οικουμενικός διδάσκαλος.

  Η αποστασιοποίηση της Δύσης

   Κατά την προσφιλή της συνήθεια να εντάσσει τα πάντα σε ένα νομικίστικο πνεύμα,η Δύση καθόρισε διάφορα γνωρίσματα που πρέπει να έχει ένας ιερός άνδρας ώστε να αναγνωριστεί ως Πατέρας:ορθόδοξη διδασκαλία,αγιότητα βίου,έγκριση της Εκκλησίας και αρχαιότητα.Για τις Εκκλησίες της Δύσης,η λεγόμενη ''αρχαιότητα'' φθάνει μέχρι το 787 ενώ ως τελευταίος Πατέρας εξ Ανατολής αναγνωρίζεται ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.Για μερικούς ακραίους δε προτεσταντικούς κύκλους αυτή η ''αρχαιότητα'' φθάνει μέχρι το 451 ή ακόμη και το 313 (με μια μερίδα να αναγνωρίζει σιωπηρά ως εποχή πατερικής γραμματείας μόνο την περίοδο των διωγμών).Αυτή η αντίληψη πέρα από εσφαλμένη είναι και χωρίς νόημα.Η ορθόδοξη εκκλησιαστική συνείδηση που αποδίδει τον τίτλο του Πατέρα σε εκλεκτά σκεύη της Θείας Χάριτος,δεν αναγνωρίζει κανένα χρονικό όριο στην απόδοση αυτού του τίτλου ενώ επίσημα προώθησε την πατερική περίοδο μέχρι και το τέλος της βυζαντινής εποχής.Αυτό φυσικά δεν αποκλείει την προνομιούχο θέση που κατέχουν οι Πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων (ως οι διαμορφώσαντες τους εκκλησιαστικούς θεσμούς και μέχρι ενός σημείου το ορθόδοξο δόγμα),ούτε την θέση που μπορούν να έχουν άγιοι της μεταβυζαντινής εποχής ως Πατέρες στην εκκλησιαστική συνείδηση.Παράλληλα,είναι άξιο απορίας γιατί η Δυτική Εκκλησία σε Αγίους και ιερούς συγγραφείς που προέρχονται από τους δικούς της κύκλους καταργεί την ''αρχαιότητα'' καθιερώνοντάς τους ως Πατέρες ενώ είναι αμετακίνητη για το ακριβώς ίδιο γνώρισμα όταν αφορά Πατέρες της Ανατολής...

 Είναι αλάθητοι οι Πατέρες της Εκκλησίας;

   Η αυθεντία των Πατέρων είναι σίγουρα αδιαμφισβήτητη.Το να αποδώσει όμως κανείς τον όρο ''αλάθητος'' είναι άνευ σημασίας και ουσίας.Το ''αλάθητο'' έχει περισσότερη κοσμική βαρύτητα παρά πνευματική.Η διδασκαλία όμως των Πατέρων δεν βασίζεται ούτε σε ανθρώπινα πορίσματα,ούτε σε λογικά συμπεράσματα.Πρωτίστως πηγάζει από το σύνολο της Καινής Διαθήκης (και ιδιαιτέρως από τα Ευαγγέλια) και βρίσκεται υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.Η διδασκαλία αυτή δεν είναι κενό γράμμα.Οι Πατέρες της Εκκλησίας την εφήρμοσαν με την ζωή τους μέχρι το τέλος.Την πραγμάτωσαν όχι απλώς θεωρητικά αλλά πρακτικά με τον ίδιο τους τον βίο.Άρα,ο όρος ''αλάθητος'' δεν έχει καμία εφαρμογή στους Πατέρες της Εκκλησίας,όχι επειδή οι ίδιοι ήταν ίσοι προς τον Θεό,αλλά ακριβώς επειδή αυτός ο όρος δεν έχει πνευματική υπόσταση και η διδασκαλία των Πατέρων,τον υπερβαίνει και τον προσπερνά έχοντας ως πυλώνες την αυθεντία (που πηγάζει από τον εν πολλοίς μαρτυρικό βίο) των Πατέρων και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.

  

  Και ο Αυγουστίνος;

   Το αμέσως επόμενο που θα σκεφτεί κανείς είναι,αφού αυτή η διδασκαλία βρίσκεται υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος,πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν αναγνωρισμένοι από την Ορθόδοξη Εκκλησία Πατέρες όπως ο Αυγουστίνος,που η διδασκαλία του θεωρείται κατώτερη από εκείνη των Πατέρων της Ανατολής;Ο Άγιος Αυγουστίνος αναγνωρίζεται ως Πατέρας της Εκκλησίας και του αποδίδεται και ο όρος ''ιερός'' από οικουμενικές συνόδους.Μην κάνουμε όμως το λάθος να χαρακτηρίσουμε ολόκληρη την διδασκαλία του εσφαλμένη.Ο ίδιος είχε την απέραντη ταπεινοφροσύνη ώστε όχι μόνο να δηλώνει πως δεν γνωρίζει αρχαία ελληνικά για να μελετήσει τους Πατέρες της Ανατολής μα και να τους καλέσει να διορθώσουν οι ίδιοι τα όποια λάθη βρουν στην θεολογία του.Οφείλω να είμαι ειλικρινής και να πω πως δεν έχω μελετήσει τα έργα του ιερού Αυγουστίνου,όμως υπό το πρίσμα αυτών που προειπώθηκαν (τολμώ να πω!) ότι η διδασκαλία του δεν είναι σίγουρο αν μπορεί να χαρακτηριστεί εσφαλμένη αλλά μάλλον ανολοκλήρωτη και κάπως απομακρυσμένη από την πατερική παράδοση.Το θέμα είναι αρκετά μεγάλο για να θιχτεί εδώ αλλά μπορείτε να το αναζητήσετε στην Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας,στα έργα του Ιωάννη Ρωμανίδη και στο αντίστοιχο έργο του Seraphim Rose.

  Παραδείγματα Πατέρων και διαφοροποιήσεις

   Όπως είναι αναμενόμενο,ο κάθε Πατέρας της Εκκλησίας είχε διαφορετικά βιώματα και έζησε διαφορετική ζωή.Ανάλογο είναι και το είδος της διδασκαλίας του.Υπάρχουν Πατέρες όπως ο Θεόδωρος Στουδίτης που ασχολήθηκε περισσότερο με τα του μοναστικού βίου,οι Ισαάκ και Εφραίμ οι Σύριοι με την άσκηση,ο Μέγας Αντώνιος που υπήρξε ο πρώτος ''καθηγητής'' των μοναχών και ερημιτών,ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος με την θέωση,ο Γρηγόριος ο Παλαμάς με τον ησυχασμό.Φυσικά υπάρχουν και εκείνοι που αναφέρθηκαν ως οικουμενικοί διδάσκαλοι όπως οι Τρεις Ιεράρχες,ο Κύριλλος Αλεξανδρείας,ο Ιωάννης Δαμασκηνός,ο Μέγας Αθανάσιος ενώ ως νέοι Πατέρες της Εκκλησίας μπορούν να θεωρούνται ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος,ο Γέροντας Παΐσιος,ο Γέροντας Σωφρόνιος,ο Γέροντας Ιάκωβος και αρκετοί άλλοι που η αναξιότητά μου δεν γνωρίζει.Τελικά,αν θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την πατερική παράδοση και θεολογία με κάτι,αυτό θα ήταν ένα απέραντο και παραδεισένιο δάσος όπου όλα τα δέντρα όσο διαφορετικά και αν είναι σε αρκετά σημεία,έχουν όμως τις ρίζες τους στο ίδιο κομμάτι γης που το συγκρατούν με αυτές,φωτοσυνθέτουν από το ίδιο φως και ποτίζονται από το ίδιο νερό.Κοιτάνε πάντα τον Ήλιο και στοχεύουν πάντα στον Ουρανό.

Προς δόξαν Θεού!

(Πηγή στοιχείων:''Ελληνική Πατρολογία'' - Παναγιώτης Χρήστου)

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Τρόπος προσευχής

   Δεν γνωρίζουμε όμως το κέρδος της προσευχής,επειδή δεν την κάνουμε με όλη μας την προσοχή και δεν εφαρμόζουμε τους νόμους του Θεού όταν προσευχώμαστε.Όταν βέβαια πρόκηται να συνομιλήσουμε με κάποιους ανωτέρους μας,συνομιλούμε αφού ρυθμίσουμε κατάλληλα το παρουσιαστικό μας,το βάδισμα μας,τη στολή μας και όλα τα άλλα,όταν όμως προσερχώμαστε  στον
Θεό,χασμουριόμαστε,ξυνόμαστε,στριφογυρί-ζουμε και δείχνουμε αδιαφορία,ενώ είμαστε γονατισμένοι,το μυαλό μας γυρίζει στην αγορά.Αν όμως προσερχώμαστε με την ευλάβεια που πρέπει,και σαν να πρόκειται να συνομιλήσουμε με τον Θεό,τότε θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε πόσο κέρδος αποκόμιζουμε πριν ακόμη λάβουμε εκείνα που ζητάμε.Γιατί ο άνθρωπος που έμαθε να συνομιλή με τον Θεό,όπως πρέπει να συνομιλή κάποιος με τον Θεό,θα γίνη στο εξής άγγελος.Έτσι ελευθερώνεται η ψυχή από τα δεσμά του σώματος,έτσι εξυψώνεται ο λογισμός του,έτσι μεταφέρεται στον ουρανό,έτσι περιφρονεί τα κοσμικά πράγματα,έτσι στέκεται κοντά στο βασιλικό θρόνο είτε είναι φτωχός,είτε δούλος,είτε απλός πολίτης,είτε αγράμματος.Διότι ο Θεός δεν ζητεί γλωσσική καλλιέπεια,ούτε κομψά λόγια,αλλά την ομορφιά της ψυχής και αν εκείνη λέγη όσα πρέπει,φεύγει πετυχαίνοντας το παν.

Κυριακή Β' Νηστειών

   ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ (Β' 1-12)

   ''Όταν ύστερα από λίγες ημέρες ήλθε πάλιν εις την Καπερναούμ,διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι.Και αμέσως εμαζεύθηκαν πολλοί,ώστε να μη τους χωρή πλέον ούτε ο χώρος εμπρός εις την πόρτα,και τους εκήρυττε τον λόγον.Και έρχονται και του φέρουν έναν παραλυτικόν,τον οποίον εβάσταζαν τέσσερα πρόσωπα.Και επειδή δεν μπορούσαν να τον πλησιάσουν εξ αιτίας του πλήθους,αφήρεσαν την στέγην,όπου ευρίσκετο,έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεββάτι,όπου ήτανε ξαπλωμένος ο παραλυτικός.Όταν ο Ιησούς είδε την πίστιν τους,λέγει εις τον παραλυτικόν,''Παιδί μου,σου συγχωρούνται αι αμαρτίαι''.Εκάθοντο δε εκεί μερικοί από τους γραμματείς και εσκέπτοντο μέσα τους,''Γιατί λέγει αυτός βλασφημίας κατ'αυτόν τον τρόπον;Ποιος μπορεί να συγχωρή αμαρτίας παρά μόνον ένας,ο Θεός;''.Ο Ιησούς αμέσως εκατάλαβε μέσα του ότι αυτά σκέπτονται και τους λέγει,''Γιατί κάνετε τις σκέψεις αυτές μέσα σας;Τι είναι ευκολώτερον να πω εις τον παραλυτικόν,''Σου συγχωρούνται αι αμαρτίαι'' ή να πω,''Σήκω επάνω και πάρε το κρεββάτι σου και βάδιζε'';Αλλά δια να μάθετε ότι ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρή τας αμαρτίας επί της γης''- λέγει εις τον παραλυτικόν,''Σου λέγω,σήκω επάνω και πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινει εις το σπίτι σου''.Και εσηκώθηκε αμέσως και αφού εσήκωσε το κρεββάτι εβγήκε υπό τα βλέμματα όλων,ώστε να εκπλαγούν όλοι και να δοξάζουν τον Θεόν και να λέγουν,''Ποτέ δεν είδαμε τέτοια πράγματα''.

   Ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας γράφει:

   ''Τότε λοιπόν λέγει στον παραλυτικό,σήκω,και πάρε το κρεββάτιν σου.Ένα μεν εις περισσοτέραν πίστωσιν του θαύματος,ότι δεν είναι κατά φαντασία,άλλο δε,και δια να δείξη ότι όχι μόνον τον ιάτρευσεν,αλλά του έδωκε και δύναμιν.Έτσι κάμνει λοιπόν και εις τα ψυχικά αρρωστήματα,ότι όχι μόνον συγχωρή τας αμαρτίας ημών,αλλά μας δίδει και δύναμιν να κάμνωμεν τας εντολάς.Δύναμαι λοιπόν και εγώ όπου είμαι παράλυτος,να ιατρευθώ,διότι είναι και τώρα ο Χριστός εις την Καπερναούμ,εις το σπίτι της παρακλήσεως,τουτέστιν εις την Εκκλησίαν,διότι σπίτι του παράκλητου είναι η Εκκλησία.Εγώ δε είμαι παράλυτος,διότι έχω τας δυνάμεις της ψυχής ανενεργήτους,και ανικάνους προς το καλόν,αλλ'εάν σηκωθώ,υπό των τεσσάρων Ευαγγελιστών,και φερθώ προς τον Κύριον,τότε θέλω ακούσει,τέκνον.Διότι γίνομαι υιός του Θεού δια της εργασίας των εντολών,και θέλουν συγχωρεθή οι αμαρτίες μου.Αλλά πως ήθελα φερθή έμπροσθεν του Ιησού;Εάν ξεσκεπάσουν την στέγη.Ποια δε είναι η στέγη;Ο νους που είναι επάνω από όσα έχομεν.Ούτος δε έχει χώμα πολύ,και κεραμίδια,τα γήινα λέγω πράγματα,αλλ'εάν σκαφθούν τάυτα πάντα,και ξεσκεπασθή η δύναμις του νοός ημών και ξεφορτωθή,και έπειτα εάν καταβασθώ,τουτέστιν εάν ταπεινωθώ,διότι δεν πρέπει να υψωθώ.καθώς η στέγη του νοός εξεφορτώθη.Αλλ'όταν ξεφορτωθώ,θα χρειαστεί να καταβασθώ,τουτέστιν να ταπεινωθώ.Τότε λοιπόν θέλω να ιατρευθώ,και θέλω να πάρω το κρεββάτι,δηλαδή το σώμα,δια να το κινήσω προς εργασίαν των εντολών.Διότι δεν πρέπει να σηκωθώμεν μόνον από την αμαρτίαν,και να γνωρίσωμεν πως αμαρτάνωμεν αλλά και το κρεββάτι,δηλαδή το σώμα,να το σηκώσουμε προς εργασίαν των εντολών και του καλού.Τότε λοιπόν θέλουμε δυνηθή να φθάσωμεν και εις θεωρίαν,εις τόσον ώστε να λέγωμεν με όλους τους λογισμούς ημων ότι ουδέποτε είδομεν έτσι,τουτέστιν δεν εννοήσαμεν έτσι ποτέ καθώς εννοήσαμεν τώρα,όπου ιατρεύθημεν,διότι πρώτα είμεθα παράλυτοι.Έτσι,εκείνος που θα καθαρισθή από τας αμαρτίας,εκείνος βλέπει αληθινά.''

   Ο Γεώργιος Πατρώνος τονίζει:

   ''Το θαύμα έγινε,κατά το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα,επειδή ακριβώς ο Κύριος είδε την αγάπη και την πίστη των τεσσάρων φίλων του.Η σημερινή εποχή δεν ζει μέσα στο χώρο του θαύματος γιατί ουσιαστικά υπάρχει στέρηση αγάπης και πίστεως προς τους άλλους.Σπανίζουν οι άνθρωποι που πιστεύουν στο θαύμα.Η πίστη έχει γίνει μια γενική θρησκευτική τοποθέτηση.Μάλλον συναισθηματική υπόθεση παρά αληθινή λειτουργία ζωής.Η πίστη δεν χαρακτηρίζει τις σχέσεις μας με τους άλλους,αλλά τις σχέσεις μας με τον εαυτό μας.
   Αν ο κόσμος ζει ή δεν ζει το θαύμα,αυτό είναι βασικό κριτήριο της ποιότητας της πίστεώς μας.Και όταν μιλάμε για θαύμα δεν εννοούμε τόσο το να γίνονται κάποιες θεραπείες αρρώστων γύρω μας,όσο το να αλλάξει ο τρόπος ζωής μας και η συμπεριφορά μας προς τους άλλους.Ν'αλλάζει ο κόσμος τα κριτήρια των ιστορικών του επιλογών.

   Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό ένα συγκλονιστικό γεγονός από την Παλαιά Διαθήκη.Όταν έφτασε η στιγμή της καταστροφής των δυο μεγάλων πόλεων,των Σοδόμων και των Γομόρρων,εξαιτίας της γενικής αμαρτωλότητάς που επικρατούσε,παρουσιάσθηκε στο Θεό ο Αβραάμ,ο άγιος του Θεού,λέγοντας:Κύριε,αν υπήρχαν σαράντα πιστοί σου θα άφηνες τις δυο αυτές πόλεις να καταστραφούν;Και η απάντηση του Θεού ήταν:προς χάριν των σαράντα πιστών δεν θα επέτρεπα την καταστροφή.Ενθαρρύνεται ο άνθρωπος του Θεού και προχωρεί σταδιακά στους τριάντα,στους είκοσι,στους δέκα.Δυστυχώς δεν υπήρχαν ούτε δέκα πιστοί στις δυο αυτές αμαρτωλές μεγαλουπόλεις και το θαύμα δεν τελέσθηκε.Η καταστροφή συντελέσθηκε όχι τόσο εξαιτίας της αμαρτίας που επικρατούσε,όσο εξαιτίας της έλλειψης πίστεως σε μια έστω μικρή ομάδα πιστών.

   Μη ξεχνούμε ότι και η Θεία Λειτουργία έχει αυτό το σκοπό.Δεν γίνεται μόνο για τους παρόντες,αλλά και για τους απόντες,δηλαδή «υπέρ πλεόντων,καμνόντων,αιχμαλώτων» και υπέρ όλων εκείνων που αισθάνονται αμαρτωλοί και απερριμένοι.Η πίστη και ο αγιασμός,όπως και η Θεία Λειτουργία.είναι εκκλησιολογικά γεγονότα και αναφέρονται σ'όλο τον κόσμο.Πόσο παρήγηορο θα ήταν,παράλληλα,αν και εμείς είχαμε την αίσθηση και τη βεβαιότητα ότι κάποιος ασκητής,άγνωστος πιθανώς σ'εμάς,κάνει το κομποσκοίνι του,την προσευχή του και τον κανόνα του για μας.Όμοια κι εμείς ν'αγιαζόμασταν για κάποιον άλλον.Έτσι και μόνο έτσι,μπορεί να λειτουργήσει σωτηριολογικά μια εκκλησιαστική κοινότητα.Η ατομική αντίληψη αποβάλλεται,γιατί είναι καθαρά αιρετική,είτε στο επίπεδο της πίστεως είτε στο επίπεδο της ζωής και της «αγιότητας».

   Κατ'αρχήν για το Θεό,την Εκκλησία και τη θεολογία,ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ολότητα και ενότητα.Ο όλος άνθρωπος σώζεται και πορεύεται προς τη Βασιλεία του Θεού,ή αμαρτάνει και καταλήγει στον αιώνιο θάνατο.Αυτή είναι μια βασική αρχή της χριστιανικής ανθρωπολογίας.Ο άνθρωπος πορεύεται προς το καλό και προς το κακό,συνεπαίρνοντας όλες τις σωματικές και πνευματικές του λειτουργίες.

   Για τον Κύριο ήταν αδιανόητο να πει μόνο «άρον τον κράβατόν σου και περιπάτει»,θεραπεύοντας μονομερώς το σώμα και αφήνοντας την ψυχή στη φθορά και το θάνατο.Ο Ιησούς δεν ήταν κοινός θεραπευτής,όπως υπήρχαν την εποχή εκείνη οι Θεραπευτές των Εσσαϊκών κοινοτήτων,που ασκούσαν ιατρική ποιμαντική.Ούτε ο Ιησούς,λέγει «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» και μετά εγκαταλείπει το ανθρώπινο σώμα στη δική του φθορά,με την έννοια ότι ο ίδιος είναι μόνο πνευματικός εργάτης που ενδιαφέρεται για την σωτηρία των ψυχών.Αυτές οι αντιπαραθέσεις και τα διλήμματα είναι και πάλι εκτός της βιβλικής σωτηριολογίας και της γενικότερης χριστιανικής ποιμαντικής.

   Για τον Ιησού Χριστό,σύμφωνα με την παρούσα ευαγγελική περικοπή,ο κάθε άνθρωπος ασθενής και πάσχων,έστω και αμαρτωλός ήταν μια προσωπικότητα που ιδιαίτερα τον έλκυε και τον συγκινούσε και η επέμβαση προς αυτόν ήταν πάντοτε αγαπητική,δηλαδή λυτρωτική και σωτηριολογική.Όταν ο Κύριος αποφάσιζε να θεραπεύει κάποιον ποτέ δεν διερωτήθηκε,εάν ο ασθενής αυτός ήταν ομόθρησκος ή αλλόθρησκος,καλός ή αμαρτωλός.Και συνήθως οι αμαρτωλοί προσέλκυαν περισσότερο το ενδιαφέρον του και την αγάπη του.

   Η Αγία Γραφή δεν θεωρεί την αμαρτία σαν μια απλή παράβαση κάποιων θρησκευτικών κανόνων,αλλά σαν μια καταστροφική και αλλοτριωτική λειτουργία ζωής.Η έλευση του Χριστού πραγματώνεται ακριβώς για να συντρίψει αυτή τη δαιμονική και καταστροφική λειτουργία.Και αυτό το γεγονός δείχνει το μέγεθος και το βάρος της αμαρτίας.Το να θεραπεύσεις κάποιον και να του πεις «άρον τον κράβατον σου και περιπάτει»,είναι πολύ ευκολώτερο από το να του πεις «αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου» και να τον λυτρώσεις,λέγει ο Κύριος στη σημερινή ευαγγελική περικοπή.

   Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το μεγάλο ελπιδοφόρο μήνυμα της παρέμβασης του Χριστού στη ζωή μας,για ίαση των ψυχών και θεραπεία των σωμάτων.Το γεγονός ότι τα ευαγγελικά κείμενα συνεχώς αναφέρονται και μας διηγούνται ποικίλα θαύματα αυτής της διττής θεραπευτικής μορφής,δεν έχουν ως σκοπό να προβάλλουν την τραγικότητα της αμαρτίας που μας συνέχει,αλλά το μεγάλο λυτρωτικό μήνυμα της σωτηριολογικής και λυτρωτικής παρουσίας του Χριστού.''

Προς δόξαν Θεού!

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Αγιορείτικος Τόμος

   ''Ούτε ο ίδιος ο Αριστοτέλης δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει τόσο καλά τις ιδέες του'',είπε ο καθηγητής του Γρηγορίου κατά την διάρκεια της γραπτής εξέτασης του μαθήματος με θέμα τον Αριστοτέλη.

   Έχοντας γονείς βαθιά πνευματικούς και ευσεβείς,που από νωρίς οδήγησαν τον Γρηγόριο σε επαφή με πνευματικούς πατέρες,η πορεία του ήταν προδιαγεγραμένη.Απέρριψε τα κοσμικά μεγαλεία που του έταζε η ζωή μέσα στο παλάτι όπως και την κοσμική παιδεία και φιλοσοφία.Για εκείνον,ο δρόμος της ζωής ήταν διαφορετικός.Ήταν ο δρόμος του Θεού.Ήρθε σε επαφή με ησυχαστές μοναχούς και κατέφυγε στην ασκητική ζωή γιατί πίστευε πως μόνο μέσω αυτής μπορεί να έρθει κανείς σε επαφή με τον Θεό και όχι μέσα από φιλοσοφικούς στοχασμούς και ηθικές ανησυχίες.Με τους μοναχούς βρισκόταν μόνο το Σάββατο και την Κυριακή συμμετέχοντας στη Θεία Λειτουργία και διδάσκοντας ενώ για ένα σύντομο διάστημα υπήρξε ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου.

   Φυσικά το κλίμα στους θεολογικούς και φιλοσοφικούς κύκλους ήταν αρκετά διαφορετικό από τις απόψεις του Γρηγορίου.Όπως και την εποχή του Συμεών του Νέου Θεολόγου,οι θεολογικοί κύκλοι απέρριπταν πανηγυρικά κάθε ανθρώπινη επαφή με το θείο.Θεωρούσαν πως ο Θεός είναι ακατάληπτος και απερινόητος (χωρίς να κάνουν την διάκριση μεταξύ ουσίας και ενέργειας του Θεού).Όταν λοιπόν ο Βαρλαάμ,ένας λόγιος μοναχός από την Καλαβρία,έμαθε για τις μεθόδους των ησυχαστών μοναχών που έφθαναν κοντά στον Θεό,ξεκίνησε έναν λυσσαλέο πόλεμο εναντίον τους.Εκείνος που κλήθηκε να τον αντιμετωπίσει δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γρηγόριο.Μέσα σ'ένα κλίμα εσωτερικής αστάθειας της αυτοκρατορίας,ο Παλαμάς κατάφερε να αντιμετωπίσει τις κακοδοξίες του Βαρλαάμ έχοντας συγγράψει πλήθος έργων που σώζονται μέχρι σήμερα.

   Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς,ακολουθώντας την...''παράδοση'' εκείνων που αφιέρωσαν την ζωή τους στην Ορθοδοξία,κατέληξε αρκετές φορές στην εξορία αφού τον μίσησαν και τον διέβαλαν (πράγμα που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα αρκετοί ''θεολόγοι'' στην Δύση).Στάθηκε μέχρι το τέλος πολεμώντας αυτή την φορά από τον επισκοπικό θρόνο της Θεσσαλονίκης.Χαρακτήρας γεμάτος αγάπη με υψηλό πνευματικό φρόνημα,ταπεινός και ήρεμος που γινόταν λιοντάρι όταν επρόκειτο να υπερασπιστεί την ορθή δόξα προς την Αγία Τριάδα.Το έργο του,τεράστιας πνευματικής βαρύτητας για ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο (ιδιατέρως για τον Ορθόδοξο) αποτελεί όχι μια έωλη θεολογική πραγματεία αλλά ένας καρπός που ήρθε μέσα από την άσκηση,την προσευχή και την πνευματική ζωή εξ'ολοκλήρου δείχνοντας για μια ακόμη φορά πως η ορθόδοξη ζωή δεν είναι ένα κενό γράμμα αλλά ένα αιώνιο προσκλητήριο σε κάθε άνθρωπο που μπορεί να γνωρίσει τον Θεό με όλη του την καρδιά.

   Το κείμενο που παρατίθεται είναι ο Αγιορείτικος Τόμος (είναι κάπως δυσνόητο αλλά αξίζει να το διαβάσετε και να το μελετήσετε όπως και όλο το έργο του Αγίου),μια απάντηση στις ανοησίες του Βαρλαάμ που στηρίζεται στην πατερική παράδοση και στην Αγία Γραφή και φέρει τις υπογραφές των ηγουμένων όλων των μονών του Αγίου Όρους.Από τις τοπικές συνόδους της Κωνσταντινούπολης ανακηρύχθηκε αναπόσπαστο κομμάτι του ορθοδόξου δόγματος και ο Γρηγόριος ο Παλαμάς διακηρύχθηκε ως αυτό που ήταν (και είναι μέχρι σήμερα) στις καρδιές όλων των Ορθοδόξων:ένας Άγιος που ακολουθώντας την παράδοση και την αγάπη του Χριστού,διέλυσε κάθε εμπόδιο που μπαίνει μπροστά στους πνευματικούς αγώνες των πιστών δίνοντάς σε όλους εμάς ένα μόνιμο και αδιάσειστο θεμέλιο λίθο και σημείο αναφοράς στην πορεία για την Βασιλεία των Ουρανών.



Προς δόξαν Θεού!

Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής: Η αγάπη προς την Παναγία

   Επι τούτοις μάθε και τούτο,ότι με την αγάπην προς τον Χριστόν και την Παναγίαν περισσοτέρως αποκτάς νήψιν και θεωρίαν παρά με άλλους αγώνας.Καλά είναι και όλα τα άλλα,όταν καλώς γίνωνται,αλλ'η αγάπη υπέρκειται όλων.Οπόταν περιπτύσσεται την εικόνα ως ζώσαν και με δάκρυα θερμώς την καταφιλείς.

   -Μάννα μου,φωνάζεις,Παναγία μου,σώσον με,ότι χάνομαι εάν με αφήσης!Κύριε Θεέ μου,ελέησον με δια της Παναχράντου σου μητρός και πάντων σου των αγίων!

   Και όταν τοιάυτα λέγοντας βλέπης αγάπην πολλήν,όπου θέλεις να καταφιλής συνεχώς την εικόνα,αυτό είναι σημείον ότι σου ανταποδίδει τον ασπασμόν.Εγώ δεν ημπορώ να ασπασθώ μίαν φοράν την εικόνα της Παναγίας και να την αφήσω.Αλλ'όταν πλησιάσω κοντά της ωσάν μαγνήτης με τραβάει επάνω της.

   Και κάποια ζώσα πνοή γεμίζει μέσα η ψυχή μου και γεμίζω Χάριν και δεν με αφήνει να φύγω.Αγάπη,έρως Θεού,πυρ φλέγον,προλαμβάνει - όταν είναι θαυματουργός η εικών - και αποδίδει τόσον ευώδη πνοήν,όπου μένεις ώρες εκστατικός χωρίς να είσαι στον εαυτόν σου,αλλά εις ευώδη παράδεισον.Τόσην Χάριν δίδει η Παναγία μας εις όσους φυλάγουν σώμαν αγνόν.

   Μιαν εσπέραν ασπαζόμενος την εικόνα της εκουράσθην και καθίσας εις το στασίδι ύπνωσα μικρόν,και ήλθεν εν σώματι -όχι εικόνα- και με κατεφίλει,και επλήσθην αρρήτου χαράς και ευωδίας.Το δε ουράνιον εκείνο βρέφος με εθώπευε εις όλον το πρόσωπον -φιλώντας εγώ το παχουλόν του χεράκι- όπως να είναι ζωντανόν.Και δεν νομίζεις πως είναι ύπνος,αλλ'ωσάν μιας άλλης ζωής αίσθησις,άγνωστος και άγευστος εις τους μη ειδότας τοιαύτα.

 (Απόσπασμα 34ης επιστολής - ''Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής και η πατερική παράδοσις'' - ''Ψυχωφελή Βατοπαιδινά'')

Ιστορίες του Γεροντικού #6

   Είπε Γέροντας:«Μην πιστέψεις μέσα σου πως επαγρυπνείς για την σωτηρία σου πιο πολύ απ'τον αδελφό σου και πως είσαι πιο ασκητικός απ'αυτόν,αλλά μ'ένα πνεύμα πτωχείας εν Χριστώ και με αγάπη ανυπόκριτη,να είσαι υποταγμένος στη χάρη του Χριστού για να μην σε βρει πνεύμα υπερηφάνειας και χάσεις τον κόπο σου.Γιατί έχει γραφεί:Αυτός που νομίζει ότι στέκεται καλά στα πόδια του,ας προσέξει μην πέσει (Α' Κορ. 10:12).Να είναι αρτυμένη η ζωή σου με αλάτι μέσα στο πνεύμα του Κυρίου (Κολ. 4:6)

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: Προσοχή σ'αυτούς που λένε πως είναι πνευματικοί

 Θεολογικός Πρώτος

16. Και όμως ο Θεός και τον Ηλία αυτόν μπορούσε να μεταθέσει από την γη στον ουρανό χωρίς το άρμα που φάνηκε,όπως τον Ενώχ,και ο ίδιος πάλι ο Δεσπότης μπορούσε ν'ανέβει στους ουρανούς χωρίς νεφέλη και χωρίς τους συνοδούς αγγέλους,αλλά δεν το κάμνει.Γιατί γίνεται αυτό;

Για να μας διδάξει ότι ο νους μας χρειάζεται οπωσδήποτε κάτι που θα τον ανυψώσει προς τον ουρανό,θα του υποδείξει τα εκεί τα εκεί θεάματα  και θα του αποκαλύψει τα μυστήρια του Θεού.Όπως δηλαδή ένα πτηνό δεν είναι δυνατόν να πετάξει στο ύψος χωρίς πτερύγες,έτσι ούτε και ο νους του ανθρώπου δεν μπορεί να ανεβεί προς εκείνα από τα οποία εξέπεσε,αν δεν έχει αυτόν που θα τον προαγάγει και θα τον ανεβάσει.Γίνεται επίσης και για άλλον λόγο.Για να επιβεβαιώσει ο Δεσπότης από τα ίδια τα έργα την ανάληψη και άνοδο στους ουρανούς και του δούλου του και την δική του,να μας διδάξει να μην εξαπατώμαστε με τα λόγια μόνον και να πιστεύομε κάθε άνθρωπο που λέγει ότι είναι πνευματικός αλλά να βεβαιωνόμαστε πρώτα από τον βίο και τις πράξεις του,και μάλιστα αν συμφωνούν οι λόγοι και οι πράξεις του με τις διδασκαλίες του Κυρίου και των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων,και τότε να δεχόμαστε και ν'ακούμε τους λόγους ως λόγους Χριστού.Αλλιώς και νεκρούς ακόμη αν ανασταίνει και μύρια άλλα θαύματα αν επιδεικνύει,να τον αποστρεφόμαστε και να τον μισούμε σαν δαίμονα και μάλιστα όταν τον βλέπομε νουθετούμενος να μη δέχεται να μεταβάλει το φρόνημά του,αλλ'ακόμη να εμμένει στην πλανεμένη γνώση του και να νομίζει ότι έχει το πολίτευμά του και την διαγωγή του στους ουρανούς.

(''Συμεών ο Νέος Θεολόγος'' - Εκδόσεις ''Γρηγόριος ο Παλαμάς'')

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Χρειάζεται επιμονή

Ο Κύριος πάντοτε στεφανώνει τους ενάρετους ανθρώπους με κριτήριο την διάθεσί τους.Αυτό μπορεί να το δή κανείς και στην επιμονή στις προσευχές.Αν δή κάποιον να έρχεται με ζήλο στην προσευχή,θα του πη:''Ενώ ακόμη μιλάς,θα σου πώ,να,εγώ είμαι παρών''.Εάν όμως δείξη μεγαλύτερη επιμονή και διατυπώση τα αιτήματά του με πολύ πόθο και ζήλο που φλέγεται,πριν ακόμη ζητήση κάτι,τον εγκωμιάζει και τον στεφανώνει.Αυτό έκανε και στην περίπτωσι της Χαναναίας.Διότι,όταν την επαίνεσε και την στεφάνωσε,κατά κάποιο τρόπο,με τα εγκώμια και την έκανε γνωστή σε ολόκληρη την οικουμένη,τότε πραγματοποίησε και το αίτημά της με πολλή γενναιοδωρία.Αφού δηλαδή είπε ''Γυναίκα,μεγάλη είναι η πίστις σου'',τότε πρόσθεσε ''ας γίνη σε σένα όπως θέλεις'' (Ματθ. 15:28).

(''Η προσευχή,τα νεύρα της ψυχής''- Χρυσοστομικός Άμβων - Έκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου,Νέα Σκήτη Αγίου Όρους)

Ιστορίες του Γεροντικού #5

 Είπε ο αββάς Ησαΐας:«Η αγάπη για την ανθρώπινη δόξα γεννά την απάτη,ενώ η κατάργησή της με την ταπείνωση,μεγαλώνει τον φόβο του Θεού στην καρδιά.

  Μη ζητήσεις να γίνεις φίλος των ένδοξων της γης,για να μην ατονήσει μέσα σου η δόξα του Θεού».

Κυριακή της Ορθοδοξίας

 ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Α' (44-52)

''Την άλλην ημέραν ήθελε ο Ιησούς να μεταβή εις την Γαλιλαίαν και βρίσκει τον Φίλιππον και του λέγει,''Ακολούθησέ με''.Κατήγετο δε ο Φίλιππος από την Βηθσαϊδά,από την πόλιν του Ανδρέα και του Πέτρου.Ο Φίλιππος ευρίσκει τον Ναθαναήλ και του λέγει,''Ευρήκαμε εκείνον,δια τον οποίον έγραψε ο Μωϋσής εις τον νόμον και οι Προφήται,τον Ιησούν,τον υιόν του Ιωσήφ από την Ναζαρέτ''.Και ο Ναθαναήλ του είπε,''Είναι δυνατόν από την Ναζαρέτ να προέλθη κανένα καλό;''.Λέγει εις αυτόν ο Φίλιππος,''Έλα να ιδής''.Είδε ο Ιησούς τον Ναθαναήλ να έρχεται προς αυτόν και είπε,''Να ένας αληθινός Ισραηλίτης,εις τον οποίον δεν υπάρχει δόλος''.Ο Ναθαναήλ του είπε,''Από που με γνωρίζεις;''.Και ο Ιησούς του απεκρίθη,''Πριν σε φωνάξη ο Φίλιππος,σε είδα να είσαι κάτω από τη συκιά''.Ο Ναθαναήλ του λέγει ''Ραββί,συ είσαι ο Υιός του Θεού,συ είσαι ο βασιλεύς του Ισραήλ''.Ο Ιησούς του απεκρίθη,''Επειδή σου είπα ότι σε είδα κάτω από τη συκιά,πιστεύεις;Θα ιδής μεγαλύτερα πράγματα από αυτά''.Και προσέθεσε,''Αλήθεια,αλήθεια,σας λέγω,από τώρα θα βλέπετε τον ουρανόν ανοιγμένον και τους αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν προς τον Υιόν του ανθρώπου''.

Υπόμνημα εις το Κατά Ιωάννην (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Προς δόξαν Θεού!

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: Κατήχηση ΙΑ'

 Η Εκκλησία σ'ολόκληρη την Ιστορία της,έκανε την (δκαιολογημένη) τιμή μονάχα σε τρεις αγίους να τους ονομάσει Θεολόγους:τον αγαπημένο μαθητή του Χριστού και ευαγγελιστή Ιωάννη,τον τρίτο από τους Τρεις Ιεράρχες Γρηγόριο και τον Συμεών,τον Θεολόγο του Φωτός.

  Γεννημένος στην Παφλαγονία,είχε από μικρός την αγάπη για τον Θεό και την μοναστική ζωή.Οι κοσμικοί γονείς του όμως αποφάσισαν να τον στείλουν στον θείο του που ήταν υψηλά ιστάμενο μέλος της αυλής του αυτοκρατορικού παλατιού.Ο ίδιος σχεδίαζε να τον φέρει κοντά στον αυτοκράτορα ώστε να αποκτήσει ένα αξίωμα εντός του παλατιού.Η καρδιά του Συμεών όμως άνηκε στον Θεό.Έχοντας απορρίψει την θύραθεν παιδεία,παρακαλούσε με πολύ μεγάλη θέρμη τον πνευματικό του πατέρα και μοναχό της Μονής Στουδίου,Συμεών τον Ευλαβή,να τον δεχτεί ως μοναχό.Ο Συμεών καθώς ήξερε τις ατασθαλίες που φέρνει η νεανική ηλικία αρνήθηκε σθεναρά.Ο πόθος όμως δεν έσβησε μέσα από την καρδιά του αγίου.Περίπου στα 20 του χρόνια,είχε την πρώτη επαφή με το Φως.Σε μια έλλαμψη την ώρα της προσευχής,ένιωσε να φεύγει από την υλική του μορφή και να βρίσκεται στους ουρανούς πλημμυρισμένος από ένα τόσο δυνατό φως που,όπως λέει ο ίδιος,ενώ ήταν βράδυ,νόμισε πως ήταν μέρα.Η καρδιά του γέμισε από αγαλλίαση ενώ μέσα στο φως είδε τον πνευματικό του πατέρα να είναι και εκείνος γεμάτος φως (η περιγραφή αδικεί την όλη εμπειρία οπότε ψάξτε το και εσείς οι ίδιοι ).Μετά από αυτή την πρώτη εμπειρία,πέρασε 7 ολόκληρα χρόνια μέσα στον κόσμο,στα οποία μάλλον εντοπίζεται η αιτία που αποκαλεί ο ίδιος τον εαυτό του αμαρτωλό!

  Όμως,είχε έρθει πλέον η στιγμή για το μεγάλο του όνειρο.Ο Συμεών ο Ευλαβής του ανακοίνωσε πως είναι έτοιμος για να γίνει μοναχός και εκείνος αφού εγκατέλειψε τα πάντα (και προσπέρασε τις παρακλήσεις των γονιών του για το αντίθετο) εκάρη μοναχός στη Μονή του Στουδίου.Η τεράστια πνευματική του πρόοδος όμως κίνησε τον φθόνο των μοναχών και του ηγουμένου που αφού του έταξε κοσμικά μεγαλεία τον απείλησε για να εγκαταλείψει τον πνευματικό του πατέρα.Φυσικά,ο Συμεών ο Ευλαβής,όντας σοφός,αποφάσισε να τον ''διώξει'' από την Μονή και να τον ''παραδώσει'' στην Μονή του Αγίου Μάμαντος που βρισκόταν κοντά σε αυτή του Στουδίου.Εκεί,συνεχίζοντας την ανοδική του πνευματική πορεία και παραμένοντας απίστευτα ταπεινός,εκλέχθηκε ηγούμενος της Μονής και με την ψήφο του Πατριάρχη.

  Το πνευματικό του μεγαλείο όμως συνέχιζε να ενοχλεί και να προκαλεί τον φθόνο ο οποίος εκδηλωνόταν με διάφορες αφορμές.Όταν ο πνευματικός του πατέρας άφησε την τελευταία του πνοή,ο Συμεών αποφάσισε να τον τιμήσει πλέον ως άγιο έχοντας και την σύμφωνη γνώμη του Πατριάρχη.Κάποιος άλλος όμως είχε αντίθετη άποψη.Ο σύγκελλος του Πατριάρχη,Στέφανος (που υπήρξε επίσκοπος Νικομηδείας) ήταν από τους λεγόμενους κοσμικούς θεολόγους και θεωρούσε (όπως πίστευε το κατεστημένο της εποχής) πως η αγιοσύνη ήταν προνόμιο των ανδρών των παλαιών εποχών.Κινούμενος από τον φθόνο του προσπάθησε να ανατρέψει αυτή την απόφαση του Συμεών,όμως απέτυχε και μάλιστα πανηγυρικά.Ύστερα από λίγο καιρό,αποχωρεί από την Μονή του Αγίου Μάμαντος αφήνοντας στην θέση του τον υποτακτικό του Αρσένιο.Ζει σε ένα ασκητήριο απέναντι από την Κωνσταντινούπολη όπου κοιμήθηκε εν ειρήνη το 1022 μ.Χ.

 Το έργο του υπήρξε και υπάρχει μέχρι σήμερα ως πρακτικά και βιωματικά θεολογικό.Έργο τεράστιας βαρύτητας ενός από τους μεγαλύτερους αγίους της Εκκλησίας που απέδειξε με την ζωή του πως η Θεολογία (και ιδιαιτέρως η Ορθόδοξη Πίστη) δεν είναι παχυά λόγια με ηθικιστικό μανδύα αλλά το ίδιο το Φως που ο κάθε άνθρωπος μπορεί να δει και να νιώσει με την καρδιά του (ένας μονάχα από τους πολλούς λόγους για να μελετήσει κανείς το έργο του που τόσο αξίζει).Στην Κατήχηση που παρατίθεται ο Άγιος Συμεών αναφέρεται στη νηστεία της Σαρακοστής και δίνει δύναμη προς συνέχιση του πνευματικού αγώνα σε κάθε πιστό.

Καλή μελέτη και καλή δύναμη στους πνευματικούς αγώνες!

Προς δόξαν Θεού!

Α' Χαιρετισμοί

Υπεραγία Θεοτόκε,σώσον ημάς.

  
Άγγελος πρωτοστάτης,ουρανόθεν επέμφθη,ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε. 

  Παράξενες που είναι οι αποφάσεις του Θεού για τον ανθρώπινο νου.Παράξενες μα δεν χρειάζονται εξηγήσεις καθώς είναι γεμάτες Σοφία και Αγάπη.

  Έτσι έγινε.Διάλεξε μια μικρή κοπέλα,ταπεινή και με ψυχή πιο καθαρή και από τις ακτίνες του ήλιου για να την κάνει Μητέρα Του και Βασίλισσα των Ουρανών.Για να την υμνούν κάθε στιγμή οι άγγελοι στον ουρανό και να την επικαλούνται με δάκρυα οι άνθρωποι στα δύσκολα.

  «ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού.Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί»

  Χώρεσε όλο τον Ουρανό μέσα της και ούτε μια φορά δεν υπερηφανεύτηκε.Ούτε μια φορά δεν αρνήθηκε να ακούσει εκείνους που στέκονται μπροστά στην εικόνα Της και την παρακαλούν.Ούτε μια φορά δεν τιμώρησε έστω και έναν βλάσφημο μα στέκεται πάντα δίπλα σε όλους που Την μακαρίζουν.Όταν μάλιστα ο Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός ''αρπάχθηκε'' στον Παράδεισο και ζήτησε να δει την Υπεραγία Θεοτόκο,ο άγγελος του είπε πως η Θεότοκος δεν βρίσκεται εκεί αλλά κάτω στην γη για να βοηθάει τους ανθρώπους και να πρεσβεύει υπέρ αυτών στον Χριστό.

Χαίρε του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις,χαίρε των δακρύων της Έυας η λύτρωσις.

Χαίρε της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος,χαίρε της βασιλείας το απόρθητον τείχος.

Ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός τονίζει στην Έκδοση ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως:
 
   Πώς λοιπόν δεν είναι Θεοτόκος αυτή που η ίδια γέννησε Θεό σαρκωμένο;Πράγματι κυριολεκτικά και αληθινά είναι Θεοτόκος και κυρία,και δεσπόζει σε όλα τα κτίσματα,αφού έγινε δούλη και μητέρα του δημιουργού.
    Αλλά η ευλογημένη αυτή,που αξιώθηκε και τις υπερφυσικές δωρεές,τους πόνους,που δεν δοκίμασε καθώς γεννούσε,τους τράβηξε κατά τον καιρό του πάθους και υποφέροντας τον ψυχικό σπαραγμό εξαιτίας της μητρικής αγάπης και βλέποντας να θανατώνεται σαν κακούργος αυτός που τον γνώρισε ως Θεό με τη γέννηση,σπάραζε με τις σκέψεις που ήταν σαν μαχαίρι και αυτό φαίνεται από τα ακόλουθα λόγια,«Και σου δε αυτλης την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία» (Λουκ. 2:35).Αλλά μεταβάλλει την λύπη η χαρά της Αναστάσεως,κηρύττοντας Θεό αυτόν που πέθανε κατά τη σάρκα.

  Ακόμη και αυτά είναι ελάχιστα για να εκφράσουμε την αγάπη μας απέναντί Της.Ακόμη και τα πιο μεγάλα λόγια δεν θα αρκούν.Ακόμη και οι πιο όμορφες εικόνες δεν μπορούν να αποτυπώσουν την υπέρλαμπρη ομορφιά Της.Ακόμη και οι πιο μεγάλες μετάνοιες δεν φτάνουν για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μας στην Μητέρα του Φωτός.Σε εκείνη που κάθε Μεγαλή Παρασκευή απόγευμα μοιραζόμαστε τα δάκρυά Της ψάλλοντας ''Ω γλυκύ μου έαρ'' και κάθε Μεγάλο Σάββατο βράδυ ερχόμαστε να της φωνάξουμε μαζί με τον άγγελο που ανήγγειλε το αναστάσιμο Χαίρε:Αγνή Παρθένε χαίρε και πάλιν ερώ χαίρε,ο σος Υιός ανέστη τριήμερος εκ τάφου!

  Ποιός δεν έκλαψε μαζί Της;
  Ποιός δεν χάρηκε κοντά Της;
  Ποιός δεν δάκρυσε απέναντί Της;

  Θεοτόκε μας,εσύ που είσαι η ελπίδα των απελπισμένων,η ελπίδα όλων των χριστιανών,θυμήσου και εμάς τους ανάξιους που σε παρακαλούμε και χάρισέ μας την μητρική σου παρηγοριά και βοήθεια.

 Χαίρε νύμφη ανύμφευτε!