''Εξαιρέτως της Παναγίας,αχράντου,υπερευλογημένης,ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου''

 
   Λίγο μετά το Μυστήριο των Μυστηρίων,την επίκληση του Αγίου Πνεύματος και τον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων,ακολουθούν οι Ικετευτικές Δεήσεις.

   ''Έτι προσφέρομεν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν υπέρ των εν πίστει αναπαυσαμένων Προπατόρων,Πατέρων,Πατριαρχών,

Προφητών,Αποστόλων,Κηρύκων,Ευαγγελιστών,Μαρτύρων,

Ομολογητών,Εγκρατευτών και παντός πνεύματος δικαίου εν πίστει τετελειωμένου''

   Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας τονίζει πως οι Άγιοι είναι οι κατεξοχήν αφορμές ευχαριστίας προς τον Θεό.Είναι οι λόγοι που ευχαριστούμε τον Θεό και γι'αυτό ο ιερέας με την εν λόγω ευχή δεν προσεύχεται για εκείνους αλλά ζητάει τις δικές τους προσευχές μέσω αυτής της δέησης που είναι κατά βάση ευχαριστιακή.

Αν λοιπόν,ευχαριστούμε τον Θεό για τους αγίους του,πόσο μάλλον θα πρέπει να τον ευχαριστούμε για εκείνη που ξεπέρασε κάθε όριο αγιοσύνης;Για εκείνη που έγινε όχι απλώς Μητέρα του Θεού αλλά κραταιά σκέπη ολόκληρης της Οικουμένης.Για εκείνη,που στα χέρια της βάσταξε την Αρχή και το Τέλος του Κόσμου.Για Εκείνη...

 ''Εξαιρέτως της Παναγίας,αχράντου,υπερευλογημένης,ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας''

   Ο ιερέας και ο λαός που μέσω του ιεροψάλτη βροντοφωνάζει με την καρδιά του το Μεγαλυνάριο,λένε πως πάνω απ'όλα και περισσότερο απ'όλα σ'ευχαριστούμε για Εκείνη που όχι μόνο έγινε Μητέρα του Κυρίου μας αλλά Μητέρα όλων των ανθρώπων.Βασίλισσα της Ανθρωπότητας.Μια βασίλισσα που ποτέ δεν διάλεξε θρόνο γιατί ήταν η Ίδια ο Θρόνος.Η καθέδρα του Βασιλέα.Η χαρά των Αρχαγγέλων και το αγαλλίαμα των ουρανίων ταγμάτων.Η ίδια η επιλογή του Θεού.

   Είναι αληθινά άξιο να σε υμνούμε και να σε μακαρίζουμε,Εσένα,την Θεοτόκο που ξεπερνάς κάθε μακαρισμό γιατί είσαι άξια για πολύ παραπάνω που ανθρώπινη γλώσσα δεν μπορεί να λαλήσει και αγγελική φωνή δεν είναι αρκετή μπροστά στο άφατο μεγαλείο της φιλανθρωπίας Σου και της αγάπης Σου.Γι'αυτό και είσαι Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και πιο Ένδοξη από τα Σεραφείμ.Μεγαλύτερη και πιο λαμπερή από κάθε αγγελικό τάγμα τσακίζοντας τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας που δεν μπορεί ούτε από μακρυά να αποτυπώσει την ομορφιά Σου και την αγνότητά Σου.Λόγια και πράξεις δεν φθάνουν Μητέρα μας για να εκφράσουμε το ευχαριστώ μας.Δέξου τουλάχιστον τα ανάξια και λιγοστά αυτά λόγια ως στεφάνι στην άχραντη κεφαλή Σου.

   Για Εκείνην Κύριε,σ'ευχαριστούμε πάνω απ'όλα και πιο πολύ απ'όλα γιατί έτσι ήταν το σχέδιο της Θείας Οικονομίας ώστε μέχρι το τέλος των αιώνων,μέχρι ο χρόνος να σταματήσει,εμείς,βρήκαμε στο πρόσωπο Της την ελπίδα μας στα δύσκολα,την ευχαριστία μας στα εύκολα,τον στύλο της ψυχής μας σε κάθε στιγμή μας.Εκείνη,την Πανάχραντο Θεοτόκο,την Μητέρα του Χριστού Σου και Μητέρα κάθε ανθρώπου.Εκείνη που υψώνοντας τα χέρια της δεχόμενη τον λόγο του Αρχαγγέλου,έσπασε το φράγμα του χρόνου και έγινε μια αγκαλιά για όλους μας.Μια αγκαλιά γύρω από τον κόσμο μας.

   Για Εκείνην Κύριε,πιο πολύ,πιο δυνατά,πάνω απ'όλα,σε ευχαριστούμε.Σε ευχαριστούμε.Σε ευχαριστούμε!

Εγκώμιο στην Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου (Γ')

   Χαίρε,εσύ που προορίστηκες Μητέρα του Θεού.

χαίρε,η προεκλεγμένη από την προαιώνια βουλή του Θεού,

της γης βλαστάρι θεϊκότατο,

θείας φωτιάς κατοικητήριο,

πανίερο αγαλλίαμα του αγίου Πνεύματος,

πηγή του ζωντανού ύδατος,

παράδεισος του δένδρου της ζωής,

θείου τσαμπιού έμψυχο κλήμα,που αναβλύζει 

νέκταρ κι αμβροσία,

ποταμός γεμάτος από τα αρώματα του Πνεύματος,

χωράφι που θείο στάχυ βλάστησε,

ρόδο φωτεινότατο με την παρθενία και πνέον την ευωδία της χάριτος,

κρίνο από το ένδυμα του βασιλιά,

αμνάδα που γέννησε τον θείο αμνό που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου,

της σωτηρίας μας το εργαστήρι,

πιο πάνω απ’τις δυνάμεις τις αγγελικές,

δούλη και μητέρα.

Εγκώμιο στην Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου (Β')

   ''Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος που θα μπορέσει επάξια να εγκωμιάσει την ιερή αναχώρηση από τη γη της Μητέρας του Θεού,ούτε κι αν είχε μύριες γλώσσες κι άλλα τόσα στόματα,αλλά ούτε κι αν συναθροίζονταν όλες οι γλώσσες των σπαρμένων στα διάφορα μέρη ανθρώπων θα πετύχαιναν τον αντάξιό της έπαινο'' ξεκινάει να μας πει ο θεσπέσιος Δαμασκηνός.

   Καταλαβαίνουμε πως όταν ένας από τους ποιητικότερους Πατέρες της Εκκλησίας μας σημειώνει κάτι τέτοιο,ο πήχης ανεβαίνει πολύ ψηλά για όλους εμάς που δεν διαθέτουν ούτε την αγιότητα μα ούτε και την ποιητική ψυχή του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού.

   Όμως,μπορούμε να προσπαθούμε και να βάζουμε όλη μας την καρδιά.Να την αφήνουμε στα πόδια της Θεομήτορος και από την ψυχή μας να συνθέσει ο καθένας το δικό του προσωπικό εγκώμιο στην Θεοτόκο ώστε να φτιάξουμε ένα στεφάνι ποτισμένο με τα δάκρυα μας,την μετάνοιά μας,το πάθος μας και την αγάπη μας για εκείνη που έγινε ελπίδα των απελπισμένων και κραταιά σκέπη ολόκληρης της οικουμένης.Ας το προσπαθήσουμε έστω με μια προσευχή και η Θεοτόκος,όπως όλοι μας έχουμε βιώσει (όχι απλώς νιώσει),δεν αφήνει ΚΑΝΕΝΑΝ.Ας αφήσουμε τον Δαμασκηνό να μας πει και άλλα όμορφα και να οδηγήσει την καρδιά μας στην αγάπη προς την Μάνα μας.

Άγιοι και εξουσία: Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων

Ποιά είναι η θέση της Εκκλησίας απέναντι στην εξουσία;

Άκουμε,όχι λίγες φορές,την έννοια της υπακοής και συγχέουμε τα πράγματα.Μπερδευόματε.Νομίζουμε πως η Εκκλησία είναι μάλλον υποταγμένη (έτσι οφείλει να είναι) και οι Ορθόδοξοι είναι κάτι σαν καρπαζοεισπράκτορες.

Η σχέση της Εκκλησίας με την εξουσία διαχρονικά αποτελεί ένα θέμα για το οποίο αρκετοί κατηγορούν την Ορθοδοξία.Είναι όμως έτσι τα πράγματα;Είναι αναγκασμένη η Εκκλησία απλώς να σκύβει και οι Ορθόδοξοι να σιωπούν;

Η ζωή των Αγίων μας δίνει την απάντηση και ιδιαιτέρως ενός Πατριάρχη που η αγάπη του για τους φτωχούς και τους πονεμένους,τον απέτρεπε από κάθε ξεκούραση μέχρι να βοηθήσει και τον τελευταίο από εκείνους.Ένα κομμάτι από τον βίο του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος (από τον Άγιο Συμεών τον Μεταφραστή) μας δίνει μια απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα:

   Βλέποντας ο ηγεμόνας της Αλεξάνδρειας,ο Νικήτας Πατρίκιος,την άμετρη ελεημοσύνη και μεγαλόδωρη προαίρεση του Αγίου,πως σκόρπιζε αφθονοπάροχα τους θησαυρούς της Εκκλησίας στους φτωχούς,παρακίνηθηκε από κακούς ανθρώπους και πηγαίνοντας στον Πατριάρχη του λέει: ''Το βασίλειο έχει μεγάλη ανάγκη από χρυσό και επειδή ξοδεύεις τόσο μάταια τον θησαυρό της Εκκλησίας,είναι καλύτερο να τον δώσεις για την κοινή ωφέλεια παρά να τον διασκορπίζεις άκαιρα.''

   Ο δε Άγιος,χωρίς να σκανδαλισθεί καθόλου με αυτά τα λόγια,του απάντησε με πραότητα: ''Δεν μου φαίνεται δίκαιο όσα είναι αφιερωμένα στον Επουράνιο Βασιλέα να δοθούν στον επίγειο γιατί είναι ιεροσυλία.Αλλά,εάν σου αρέσει να το κάνεις δυναστικώς,εγώ δεν εναντιώνομαι,ούτε με το θέλημά μου σου δίνω τίποτα.Κάνε όπως θέλεις.''

   Έτσι,ο Πατρίκιος άφησε ελάχιστο χρυσάφι στην Εκκλησία.Όμως,ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον Πατριάρχη του.Στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας,έφθασαν καράβια που μετέφεραν αγγεία γεμάτα μέλι προοριζόμενα για τον Πατριάρχη.Όταν το φορτίο έφθασε στον Άγιο Ιωάννη,τα αγγεία αντί για μέλι,ήταν γεμάτα με χρυσό.Ο Άγιος ευχαρίστησε τον Κύριο.Ο Πατρίκιος από την άλλη,μαθαίνοντας για το φορτίο με το μέλι και γνωρίζοντας ότι ο Ιωάννης δεν θα του κρατούσε κακία,του ζήτησε λίγο από το φορτίο.Ο Ιωάννης του έστειλε ένα αγγείο με την εξής επιστολή:

   ''Ο Θεός όπου λέγει στην Γραφή στον δούλο του,εγώ δεν σε θέλω εγκαταλείψει,επειδή είναι αψευδής,μου ανταπέδωσε γρήγορα άλλα χρήματα,αντί για εκείνα που μου πήρε η ενδοξότητά σου,και από αυτό το αγγείο να πιστέψεις την αλήθεια.Μάθε ακριβώς ότι φθαρτός άνθρωπος δεν είναι ικανός να στενέψει ή να πτωχύνει ποτέ τον Θεό των απάντων,όπου δίνει πνοή και τροφή στα λογικά και άλογα ζώα.''

   Φθάνοντας λοιπόν με το αγγείο στην οικία του ηγεμόνα,ο Πατρίκιος βλέποντας τους απεσταλμένους του Ιωάννη να φέρνουν μονάχα ένα αγγείο,σκέφθηκε πως σκανδαλίσθηκε ο δεσπότης και έστειλε μόνο ένα.Αφού όμως ξεσκέπασε το αγγείο και διάβασε την επιστολή,συγκίνηθηκε και γεμάτος κατάνυξη μετενόησε για την πράξη του.Πήγε στον Άγιο Ιωάννη,του ζήτησε συγνώμη και από εκείνη την ημέρα έγιναν πολύ καλοί φίλοι.

Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ!   

Εγκώμιο στην Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου

   Ο θεσπέσιος Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός αγάπησε με όλη του την καρδιά την Παναγία και έτσι καθώς πλησίαζε η εορτή της Κοιμήσεώς Της,συνέθεσε με πάθος και λογοτεχνικό ζήλο τρία εγκώμια για την χάρη Της.

   Τα τρία αυτά εγκώμια τα εκφώνησε απευθυνόμενος στην σύναξη της Μονής του Αγίου Σάββα την οποία τίμησε με την παρουσία του ως μοναχός.

   Δυσκολεύομαι να βρω λέξεις για να τα χαρακτηρίσω.Είναι μια από τις αμέτρητες φορές που οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν κάτι τόσο όμορφο όπως το πάθος ενός αγίου άνδρα που χάρισε στην Εκκλησία τόσα πολλά στολίδια και ύμνησε με καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη,χαρά μα και φόβο την Υπεραγία Θεοτόκο που στάθηκε αρωγός του σε πολύ δύσκολες στιγμές για τον ίδιο.

Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα λόγια του στην καρδιά μας και τον ζήλο του στην ψυχή μας.

Η Μεταμόρφωση του Ιησού Χριστού

Θαβώρ και Ερμών εν τω ονόματί σου αγαλλιάσονται

   Μιας και είναι πρακτικά αδύνατο για τους απαίδευτους εαυτούς μας,να γράψουμε για την Μεταμόρφωση του Κυρίου μας,ας ''παρασυρθούμε'' από τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου,τους Πατέρες της Εκκλησίας και συγκεκριμένα τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η Βασίλισσα των Ουρανών

 ''Ανοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται πνεύματος,και λόγον ερεύξομαι τη βασιλίδι Μητρί''.

   Και όντως,έτσι είναι.Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να γράψει το οτιδήποτε για την ομορφότερη γυναίκα που πάτησε ποτέ στην Γη;
    Πώς είναι δυνατόν να σταθεί κανείς απέναντί της και να μη την θαυμάσει;
    Πώς να μην δακρύσει κανείς με Εκείνη που βάσταξε στα χέρια της τον ουρανό και έγινε η Ίδια ουρανός;

   Σε Εσένα,που έγινες Μεσίτρια της σωτηρίας μας,όποιος ύμνος,όποια όμορφη λέξη,όποιο εγκώμιο και να σου γράψουμε,θα είναι τόσο λίγο μπροστά στην απέραντη ομορφιά σου.Μπροστά στην ψυχή σου που έγινε πιο φωτεινή από τις ακτίνες του ήλιου,μπροστά στην καρδιά σου που υπήρξε πιο καθαρή και από τα πιο καταγάλανα νερά.

   Ένα κορίτσι,με αγνό σώμα και αμόλυντη ψυχή,μόλις 15 χρονών που άκουσε ένα Χαίρε.Ένα Χαίρε που έσπασε το φράγμα του χρόνου και σε ακολουθεί μέχρι και σήμερα.Ένας ολοφώτεινος Αρχάγγελος που στάθηκε με δέος μπροστά σου,άφωνος από την ασύλληπτη ομορφιά της καρδιάς σου,φέρνοντας σου ένα μήνυμα.Να γίνεις Βασίλισσα των Ουρανών.Μητέρα του Θεού.Σκέπη κραταιά ολόκληρης της ανθρωπότητας.

   Νους δεν μπορεί να το χωρέσει πως το έκανες όλο αυτό.Άφησες πίσω τα πάντα για να αγκαλιάσεις τον Βαστάζοντα Πάντα και να γίνεις στήριγμα της Οικουμένης με απέραντη αγάπη για τον κάθε άνθρωπο που τρέχει στο εικόνισμά σου.

   Ακόμη και στα τρίσβαθα της απελπισίας,πριν το χείλος της αβύσσου που ετοιμάζεται να μας καταπιεί,στέκεις εκεί.Ως η τελευταία και η μόνη ελπίδα.Ελπίς απηλπισμένων πραγματικά.Όταν μέσα στην ψυχή του ανθρώπου τα πάντα καταρρέουν,η μορφή σου προβάλλει ολοφώτεινη,με το βλέμμα γεμάτο αγάπη,με το χέρι πάντα θωπευτικό και παρηγορητικό.Ως Μάνα όλων των ανθρώπων.

   Μακάρι να ήξεραν οι άνθρωποι.Μάκαρι να γνώριζαν έστω και για λίγο,στο σκοτάδι της καθημερινότητάς τους,πόσο πολύ τους αγαπάς.Πόσο πολύ σε στεναχωρούμε,και εσύ εκεί,συνεχίζεις την ίδια αδιαπραγμάτευτη αγάπη.Την αγάπη την πραγματική.

   Άλλες λέξεις ισάξιές Σου,δεν βρίσκω.Ούτε λογοτεχνικά σχήματα,ούτε ρητορικά.Το μυαλό μου σταματάει απέναντί Σου.Το μόνο που σου προσφέρει η μικρή καρδιά μου είναι λίγα δάκρυα μπροστά στην θάλασσα της αγάπης σου,ενώ σου βροντοφωνάζει μαζί με όλη την ανθρωπότητα ένα τεράστιο ευχαριστώ που με εκείνη την κατάφασή Σου,μας ένωσες με τον Ουρανό και έγινες Μάνα μας μέχρι το τέλος του Χρόνου.Ώστε να στεκόμαστε μπροστά στο εικόνισμά Σου και να φωνάζουμε όπως ο Αρχάγγελος:

Χαίρε Μάνα μας.

Χαίρε Φως στο σκοτάδι μας.

Χαίρε Βασίλισσα της Ψυχής μας.

Χαίρε Αυτοκράτειρα του Ουρανού.

ΧΑΙΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΜΑΣ